Gönül Işığı

Final

(medya: Duru)

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın keyifli okumalar 💙

~~~

Sabahın erken saatlerinde, sevdiğim adamın kollarında, gülümseyerek açtım gözlerimi.

Evlenmiştik. 19 yaşımda tanıştığım, 8 yıl ayrı kaldığım kızımın babası, sevdiğim adamla evlenmiştim.

Enseme vuran düzenli sıcak nefesle gülümseyerek Karan'a döndüm. Uyurken kaşlarını çattığını şimdi öğreniyordum.

Acaba onda daha bilmediğim neler var?

Bugün evliliğimizin ikinci günü ama ben daha şimdiden ilerisini hayal etmeye başlamıştım bile.

Gece birkaç kez içimde hareketlenen Karan ile ara ara uyanmıştım. Libidoma yetişememesinden korktuğum adam, ben yorgunluktan uyurken bile durmamıştı.

Kıkırdadım kendi kendime.

Elimi kaldırıp, parmaklarımı yeni yeni çıkmaya başlamış sakallarına götürdüm. Acaba tekrar uzatır mıydı? Erkeklerde uzun sakal sevdiğimi bilmiyordum. Çok yakışmıştı ona.

Sevdiğim adamın çehresini izlerken iç çekmeden edemedim.

Elim saçlarına çıktığında, Karan'ın yüzünde ufak bir gülümseme belirdi. "Uyandın mı?" Fısıltımla, gülümsemesi büyüdü.

"Hâlâ uykum var. Dün gece uyuyamadım." Boğuk çıkan sesine rağmen ima ile konuşmasına gülümsedim.

"Hmm. Niye uyuyamadın ki acaba?" Yalandan sorduğum soruyla daha çok gülüp gözlerini kısıkca araladı.

Beni daha sıkı sarıp kendine iyice çektiğinde, kafası boyun girintime sokarak beni sırt üstü uzandırıp üstüme çıktı. "Neden acaba? Karım uykusunda bile rahat durmayıp, o güzel kalçalarını her defasında bana yasladığından olabilir mi?" Boynuma vuran sıcak nefes ve kulağıma dolan boğuk sesle yutkundum.

Üstümdeki ağırlığı ve dün gecenin anıları beynimde çakıştığında, belden aşağım uyarıldı. Boynumdaki dudakları hassas derimi öpüp emerken, gözlerimi kapatıp ân'a odaklanmıştım ki... Günlerce çektiklerimin aklıma gelmesiyle, kendimden bile beklemediğim bir güçle Karan'ı göğsünden yatağa yan bir şekilde ittim.

Kendini yanımda, yatakta sırt üstü uzanıyorken bulduğunda kaşlarını çattı. "Noluyor yavrum?" Sorusuyla omuzuna yumruk attım. Gözlerini yumup, diğer elini acıyan omuzuna koydu. "N'oluyor kadın sabah sabah?!"

Yatakta oturur pozisyona geldim. "Sen önce bana yaşattıklarının hesabını ver! Ya aldatıyormuş gibi görünüp evlilik teklifi etmek ve bu da yetmiyormuş gibi cevabımdan emin olup nikah masasına oturtmak ne!?" Sinirle söylenmelerimi sakince dinledi.

O da kendini toparlayıp yatakta oturduğunda, yüzünü bana çevirdi. Ben mantıklı bir açıklama yapmasını beklerken, "Tamamen Sare'nin fikriydi!" Diye acele ile konuşup suçu kıza atmasıyla sinirlerim iyice geriliyordu.

"Kabul etmeseydin? Bu fikrin senden çıkmadığını nikah masasında anladım zaten. Senin suçlu olduğun yer; bu saçma fikri kabul etmen!" Dediğimde, pes etmişlikle nefes verdi.

"Pekâlâ sana en başından anlatayım." Dedi. Sessiz kalarak bekledim. "Uzun süredir sana evlilik teklifi etmeyi düşünüyordum zaten," bana yandan bir bakış atıp. "Yine burada, bu odada bana evlilik teklifi ettiğinden beri..." Diyerek açıklık getirdi. "Bunun için doğru bir an'ı bekliyordum ve kızımızın iyileşmesi, bize biraz da yumaşamasıyla daha fazla beklemek istemedim. Aklımda zaten güzel, sade bir teklif fikri vardı. Bir gün Akın ile telefonda konuşurken aklımdakileri anlatıyordum. O sırada Sare duymuş her şeyi. Telefonu kapattıktan sonra yanıma gelip, bunun çok sıradan olduğunu, akılda kalıcı olmadığını falan söyledi." Es verip devam etti. "Senin zaten öyle şatafatlı şeyler sevmediğini, romantik bir akşam yemeğinde sana evlilik teklifi etsem de mutlulukla kabul edeceğini biliyordum." Burada sinirle nefes aldı. "Ama işte gel gör ki benim her şeyi uçuk seven kardeşim buna da burnunu soktu. Beni bir şekilde ikna etti farklı bir teklif yapmaya. Aklıma pek bir şey gelmemişti ve o sırada Sare, düğün öncesi teklif etmemi ve sana sürpriz yapmamı öne sürdü. İlk duyduğumda biraz saçma geldi ama sonra senin zaten böyle isteme, söz, kına, nişan vb. Şeyleri istemeyeceğin aklıma geldi ve fikir de yavaş yavaş aklıma oturmaya başladı."