"មិនអីទេ!យកថ្នាំមកលាបឲ្យយើងបានហើយ"គេគ្រវីក្បាលបដិសេធភ្លាមៗ។
"កុំធ្វើខ្លួនគួរឲ្យអាណិតឲ្យសោះ!បើលោកស្លាប់ខ្ញុំកាន់តែសប្បាយចិត្តខ្លាំងលើសដើមទៅទៀត"
"មិចក៏ឯងមិនញុំាបាយ?"ជុងគុក សួររឿងផ្សេងជំនួសឲ្យរឿងមុននេះ គេញញឹមបន្តិចធ្វើដូចមិនបានកើតអី។ជីមីន ស្រងាកចិត្តបន្តិចមិនយល់ទាល់តែសោះនេះខ្លួនធ្វើដល់ថ្នាក់នេះហើយនៅញញឹមចេញទៀតតើគេឆ្កួតឬយ៉ាងមិចឲ្យប្រាកដ?
"ខ្ញុំចង់ទៅវិញ"
"ពាក្យនេះឯងនិយាយចង់មួយរយដងហើយ!បើឯងសុខចិត្តស្លាប់ អ៊ីច្នឹងបងសុខចិត្តយកសពឯងទៅបូជាជាជាងបងឲ្យឯងត្រឡប់ទៅវិញ"
"លោក...?លោកឯងពិតជាឆ្កួតដល់កំពូលហើយ!អាមនុស្សឆ្កួត ហ៊ឹស"ច្រមុះតូចឡើងក្រហមងាំងដូចរងើកភ្លើង រាងស្តើងឆេះដុំចង់ផ្ទុះផ្កាភ្លើងទៅហើយ។
"ទៅញុំាបាយទៅ!បងខ្លាចក្រពះឯងរើឡើង"ជុងគុក និយាយហាក់ដូចដឹងចិត្ត តែគេពិតជាដឹងច្បាស់ថាមាឌតូចមានជំងឺក្រពះកម្រិតស្រាល ដោយសារកាលពីក្មេងមាឌតូចធ្លាប់យំនឹកប៉ាម៉ាក់រហូតលែងញុំាបាយជួនកាលញុំាតែមួយពេលក្នុងមួយថ្ងៃធ្វើឲ្យគេកើតក្រពះដោយមិនដឹងខ្លួន។
កន្លះខែក្រោយមក!!!
រយៈពេលកន្លះខែពេញមកនេះ ជីមីន រស់នៅបានល្អណាស់ហើយក៏មិនដែរពិបាកនោះដែរគ្រាន់តែអ្នកដែរពិបាកពី ចន ជុងគុក ឯនោះវិញទេ ដើម្បីនៅក្បែរមនុស្សដែរខ្លួនស្រលាញ់គេអត់ធ្មត់គ្រប់យ៉ាងមាឌតូចជេស្តីបែបណាក៏គេមិនចាកចេញដែរមានតែបន្តមិនមាត់មិនក រហូតដល់ថ្ងៃនេះគេត្រូវនាំមាឌតូចចេញមកលេងនៅខាងក្រៅតាមការចង់បានរបស់ ជីមីន ព្រោះគេមិនចង់ឃើញមនុស្សដែរគេស្រលាញ់ត្រូវមកលំបាកគ្រាន់តែរឿងដើរលេងនោះទេ។
"ចង់ញុំាអីទេ?"ពួកគេដើរមកដល់សួនច្បារភ្លាម ជុងគុក សួរទៅកាន់មាឌតូចដែរមុខក្រម៉ូវមិនលែងទាល់តែសោះ។
"..."ជីមីន មិនឆ្លើយក្រឡេកភ្នែកមើលជុំវិញទីនេះដើម្បីសង្កេតនូវចំណុចខ្លះៗព្រោះថ្ងៃណាមួយខ្លួននិងរត់គេចចេញឲ្យបានហើយខ្លួនជឿជាក់ថា យ៉ុនហ្គី និងមករកខ្លួនទាល់តែឃើញ។
YOU ARE READING
បើអូនជារបស់បង
Romance"ពួកយើងទាំងពីរមិនអាចផ្សារភ្ជាប់ដោយងាយស្រួលបានទេ"មាត់និយាយតែដៃរបស់គេបិទគន្លឹះទ្វារលាន់ក្រឹប ធ្វើឲ្យរាងស្តើងធ្វើមុខឡេឡឺ។ "បើលោកនៅតែមិនដោះលែងខ្ញុំ ខ្ញុំនិងប្រឡូកប្រឡាក់និងអ្នកដទៃឲ្យសមចិត្តដែរលោកចង់បាន" "សូច"ជុងគុក ប្រែទឹកមុខមួយពាន់ដឺក្រេលើកដៃបាំងបបូរមា...
