បើអូនជារបស់បង

ភាគទី ៣៧

ប៉ារីស...
អូតែល...
ជុងគុក និងមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់គេបានមកដល់កន្លែងគេងនៅពេលយប់ណាស់ទៅបន្ទាប់ពីដើរលេងច្រើនកន្លែងមក។រាងតូចងូតទឹកហើយផ្តេកក្បាលនៅមាត់អាងសំឡឹងទៅកញ្ចក់បង្អួចដែរមានភ្លើងពណ៍ជាច្រើនប្រសាចនៅទីនោះជាពិសេស ប៉មដែរមើលឃើញច្បាស់នឹងភ្នែកខ្លាំងមែនទែន។
បន្ទប់ទឹកមានលក្ខខណៈភ្លឺផ្លុងៗដោយមានភ្លើងទៀនជាមួយគ្នានោះទើបរាងតូចដែរមើលពីក្រោយទៅកាន់តែទាក់ទាញខ្លាំងឡើង ជុងគុក ដោះអាវឃ្លុំទៅមួយកន្លែងហើយគេឈានជើងចូលបន្តិចម្តងៗមកក្នុងអាង។
“ហូ៎...ទីនេះពិតជាល្អដូចគេនិយាយមែន!”សំឡេងស្រាលៗពោលឡើង រាងក្រាស់ផ្តេកដៃលើមាត់អាងមុននិងផ្តេកក្បាលទៅក្រោយហើយបិទភ្នែក។
“បងគិតថានាំអូនទៅលេងនៅក្រិច”
“ពិតមែន?”
ឆាច់!!
គ្រាន់តែរំឮកភ្លាមរាងតូចស្ទុះវឹងទៅតោងលើដើមទ្រូងមាំដែរដេកនោះទាំងញញឹមក្បួច រាងកាយបុកនិងទឹកដែរនាំឲ្យមានសំឡេង ត្រូវហើយគេសន្យាហើយថានាំខ្លួនដើរលេងជុំវិញពិភពលោកនេះទោះយ៉ាងណាគេត្រូវតែធ្វើស្រាប់ហើយ។
“បងមានការងារនៅទីនោះស្រាប់ អូនត្រូវតែចូលរួមជាមួយបងដើម្បីសម្រេចវា”រាងក្រាស់បើកភ្នែកឡើងមកនិយាយប្រាប់មនុស្សជាទីស្រលាញ់។
“អូនរៀនមិនទាន់ចប់ទេ មិចក៏បង...ចេះតែសម្រេច?”រាងតូចអៀនថ្ពាល់ឡើងក្រហមពេលដែររាងកាយប៉ះរបស់រឹងតែទឹកមុខបង្ហាញឲ្យដឹងថាខ្លួនពិតជាត្រៀមចិត្តមិនទាន់ឡើយ ខណៈនៅជាមួយគេកន្លះឆ្នាំជាងមកនេះខាតបង់ការសិក្សារច្រើនណាស់។
“សម្រាប់បងអូនឆ្លាតណាស់!ទោះយ៉ាងណាអូនជាប្រពន្ធរបស់បង គ្រប់ការងាររបស់ត្រូវតែមានអូនជួយសម្រេច”ជុងគុក បន្តប្រយោគរបស់គេ ដែរគ្រប់ម៉ាត់របស់គេមានរាងតូចជាដរាបមិនថាតទៅយូរយ៉ាងណារាងតូចនៅតែល្អ នៅតែឥតខ្ចោះ នៅតែអស្ចារ្យហើយគ្រប់យ៉ាងជារបស់គេត្រូវតែជារបស់ ជីមីន ដូចគ្នា។
“ពួកយើងចុះអេតាស៊ីវិលទៅ”កណ្តាលចំណោមនោះរាងតូចរំកិលខ្លួនឡើងមកលើមុននិងលើកដៃឱប.កមនុស្សមាឌធំណែនដៃ បបូរមាត់ជល់ថ្ពាល់គ្រើមហើយអូសទៅមកដូចកូនក្មេងលេងជាមួយលោកប៉ាមិនខុស។
“មីន?”អ្នកស្តាប់ភាំងស្មារតីជាលើកទីប៉ុន្មានក៏មិនដឹងដែរ ដឹងត្រឹមថាគេទទួលយកមិនបានឡើយទើបបានតែរង៉ូវរង៉មើលមុខតូចក្រមិចក្នុងពន្លឺភ្លុងៗ។
“អូននិយាយមែនណ៎ា អូនខ្លាចគេឆក់បងទៅបាត់!បងត្រូវតែស្រលាញ់អូនតែម្នាក់ ល្អនឹងអូនតែម្នាក់គត់ ហាមមិនឲ្យល្អនឹងអ្នកផ្សេងឡើយ”
“អូនចូលចិត្តធ្វើឲ្យបងភ្ញាក់ផ្អើលណាស់”
“ពិតមែន?ដោយសារឥលូវអូនស្រលាញ់បងពេក បងមិនដឹងទេហ្អេស៎?”
“ចាំបងទៅដណ្តឹងអូនពីប៉ាម៉ាក់របស់អូន”
“ប្រាកដណាស់!ជុប៎”ថាហើយមនុស្សមាឌតូចវាយឆ្មក់បូញមាត់ថើបបបូរមាត់ស្វារមីមួយខ្សឺតបម្រុងដកមាត់ចេញហើយតែមនុស្សមាឌធំចាប់កញ្ចឹកជាប់នឹងរុញមកវិញជញ្ចក់មាត់ក្រពុំផ្លាំជាំនោះយ៉ាងខ្លាំង។
“អឹម”រាងស្តើងបិទភ្នែកហើយផ្តួលខ្លួនសន្សឹមៗពីក្នុងទឹកមកអង្គុយលើចង្កេះបាវខ្សាច់ទើបគ្រហឹមដើម.ក រាងកាយក្តៅងំដូចរងើកភ្លើងខណៈពួកគេស្ថិតក្នុងទឹកដ៏ត្រជាក់ដោយមានតន្ត្រីកំដរត្រចៀកស្រាលដូចសំឡេងសត្វយំ ជុងគុក លូកដៃសងខាងចាប់គូទរាងតូចមុននិងលើកឲ្យខ្ពស់ឯមាត់របស់ពួកគេមិនដោះលែងគ្នាឲ្យមានសេរី មិនថាក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយក៏គេចង់តែក្រេបរាងកាយតូចមួយនោះមិនឈប់ អារម្មណ៍ដែរមិនជិនណាយ អារម្មណ៍ដែរមិនធុញទ្រាន់នឹងកាន់តែលង់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដូចមនុស្សឆ្កួតឬមនុស្សល្ងង់។
“អ្ហឹស”ជីមីន បើកភ្នែកគ្រហឹមថ្ងូរចេញមកលាន់បន្តិចពេលរាងកាយស្រាប់តែស្ពឹកនឹងឈឺបន្តិចវិនាទីរបស់រឹងហើយក្តៅលូនចូលមួយទំហឹងមិនឲ្យសំឡេងអីបន្តិចឡើយ ឃើញរាងតូចចង់ដកមាត់ចេញ ជុងគុក ចាប់កញ្ចឹងកជាប់នឹងអូសបបូរមាត់ពីចង្កាដល់ដើមទ្រូង។
“មីន...ធ្វើទៅ បងចាំមើលម្តង”រាងក្រាស់ញោចចុងមាត់ហើយជញ្ចក់បបូរមាត់ក្រោមមួយសន្ទុះទើបពន្លែងដៃឲ្យ ជីមីន មានសេរីភាពទាំងម្ចាស់សមីខ្លួនអៀនថ្ពាល់ក្រហមបិទភ្នែកដកដង្ហើមមួយខ្សាកព្រោះមិនធ្លាប់គិតថានឹងក្លាយជាអ្នកចាប់ផ្តើមឡើយ។
“អ្ហាស៎ៗៗ លោក...លោកប្តី...”
“អ្ហក៎...អ្ហស៎”រាងក្រាស់ងើយ.កទៅលើគ្រហឹមដូចសាតានតែគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ក្រោយមកគេលូកដៃជួយដល់ប្រពន្ធជាទីស្រលាញ់ឲ្យលោតហក់អង្រួនចង្កេះហើយសំឡេងថ្ងូរក៏បន្លឺឡើងតំណាលគ្នាមានក្តីសុខក្រោមពន្លឺភ្លើងទាន ក្រោមក្តីស្រលាញ់ដែរជាផ្នែកមួយនេះសុភមង្គលនេះឡើងមក។
“អ្ហឹសសស”