“លែងខ្ញុំទៅ...ហឹកៗ...ខ្ញុំនិងសម្លាប់លោកៗចាំមើលចុះ”
“ចូលទៅ”ជុងគុក រុញមាឌតូចឲ្យចូលក្នុងបន្ទប់វិញ ជីមីន ខាំមាត់លើកដៃជូតទឹកភ្នែក ខ្លួនខំហើយខំអង្វរខំយំប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែមិនដោះលែងឲ្យមានសេរីភាពទៀត។
“ខ្ញុំនិងសម្លាប់ខ្លួន ឲ្យលោកសមចិត្តដែរធ្វើដាក់ខ្ញុំ...”
“បងប្រាប់ហើយថាបងសុខចិត្តទទួលយកសពរបស់ឯងជាជាងឲ្យឯងទៅអ្នកផ្សេង”
“ហ៊ឹសសស”
គ្រាំង!!
រាងតូចគ្រវាស់សំឡេងអស់អីត្រូវតបតមុននិងគ្រវាត់ទ្វារបិទមួយទំហឹង ជុងគុក សម្រូតខ្លួនផ្អែកខ្នងនិងមាត់ទ្វារ គេសំឡឹងទៅឆ្ងាយដាច់កន្ទុយទៅកាន់បង្អួចមួយទៀតទាំងបេះដូងពិបាកទទួលយកលើសពីពិបាក សំឡេងខ្យល់បក់កំដរអារម្មណ៍ដែរពិបាកពណ័នារបស់គេហើយវាកំពុងតែចម្អកឲ្យគេដូចគ្នា។
“បង យ៉ុន...ហឹកៗៗ ជាតិនេះពួកយើងបាននៅជាមួយគ្នាដែរទេ?ខ្ញុំបាននៅជាមួយបងដែរទេ?”រាងតូចមិនទៅណាបែរជាអង្គុយក្បែរមាត់ទ្វារយកក្បាលផ្អែកនិងទ្វារបន្ទប់ក្តាប់ខ្សែរកដែរ យ៉ុនហ្គី ទិញឲ្យនិងដាក់ជាប់ខ្លួនរហូតនោះ ទឹកភ្នែកនឹកនាលាយឡំនិងសេចក្តីខ្លាចរអា ទោះបីថាប្រុសម្នាក់នោះមិនបានធ្វើអាក្រក់ចំពោះខ្លួនតែអារម្មណ៍ដែរមានតែកំហុសនោះកំពុងលងបន្លាចជាច្រើនដង។
“មកជួយខ្ញុំផង...ហឺៗ...ខ្ញុំមិនចង់នៅជាមួយគេទេ...ខ្ញុំស្អប់គេណាស់...ខ្ញុំស្អប់គេបំផុត...បង យ៉ុន...បងនៅទីណា?កន្លែងណា?មិចក៏រកទីនេះមិនឃើញអ៊ីច្នឹង?ដឹងទេថាខ្ញុំខ្លាចគេណាស់ គេគួរឲ្យខ្លាច...គេជាបិសាច...គេមិនដូចបងទេ...ហឹកៗ”ជុងគុក ឮគ្រប់ម៉ាត់តែហេតុអីក៏គេទទួលយកបានហើយនៅតែអាច
ស្រលាញ់មាឌតូចបានទៀត?
មែនហើយព្រោះតែពាក្យថាស្នេហា!ស្នេហាតែមួយម៉ាត់ធ្វើឲ្យគេឆ្កួតលីលាមិនដឹងអីសោះឡើយសូម្បីតែបន្តិច។
ព្រឹកឡើង...
ក្នុងឡាន
ដូចការនិយាយទុកកាលពីយប់ ជុងគុក បាននាំមាឌតូចទៅជាមួយទាល់តែបាន។រាងតូចក្តាប់ដៃធ្វើមុខមិនរីករាយ ជុងគុក ឃើញបែបនេះក៏ទាញជើងតូចមកពាក់ស្រោមជើងឲ្យភ្លាម។
YOU ARE READING
បើអូនជារបស់បង
Romance"ពួកយើងទាំងពីរមិនអាចផ្សារភ្ជាប់ដោយងាយស្រួលបានទេ"មាត់និយាយតែដៃរបស់គេបិទគន្លឹះទ្វារលាន់ក្រឹប ធ្វើឲ្យរាងស្តើងធ្វើមុខឡេឡឺ។ "បើលោកនៅតែមិនដោះលែងខ្ញុំ ខ្ញុំនិងប្រឡូកប្រឡាក់និងអ្នកដទៃឲ្យសមចិត្តដែរលោកចង់បាន" "សូច"ជុងគុក ប្រែទឹកមុខមួយពាន់ដឺក្រេលើកដៃបាំងបបូរមា...
