“ឯណា?”ថាហើយពួកគេរត់ចេញពីក្នុងឡានមកឈរទល់មុខ ជីមីន ដែរអង្គុយគួរឲ្យអាណិតពន់ពេក។
“អាល្អិតមកអង្គុយអីនៅទីនេះ?”ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេសួរឡើងមក រាងតូចងើបមុខដែរស្លេកស្លាំងនោះងើយឡើងលើ។
“ខ្ញុំ...ខ្ញុំវង្វេងផ្លូវ...”បបូរមាត់ស្លេកស្លាំងនិយាយតិចៗ ត្របកភ្នែកសឹងតែបិទបាត់បង់ស្មារតីតែមិនអាចព្រោះមិនចង់ត្រូវ ជុងគុក ចាប់យកត្រឡប់ទៅវិញនោះទេ។
“វង្វេងផ្លូវ?ផ្ទះរបស់ឯងនៅកន្លែងណា?”
“នៅ...នៅ...នៅកូរ៉េ...ខ្ញុំត្រូវ...គេចាប់...យកមក...”ទឹកដមពោលដាច់ៗ ពួកមនុស្សប៉ុន្មាននាក់បន្ទន់ជង្គង់មកក្បែរមាឌតូចហើយសំឡឹងពីក្បាលដល់ចុងជើងឃើញថាសាច់ឈាមស្រស់ថ្លាប្រហែលជាត្រូវចាប់មកមែនហើយ។
“អ៊ីច្នឹងឯងរត់គេចចេញមកតើមែនទេ?”
“អឹម”
“ចង់ទៅវិញទេ!ខ្ញុំនាំឯងទៅ”
“អឹមមម...លោកជួយខ្ញុំមែនឬ?”ឮគេនិយាយបែបនោះមិនបានគិតច្រើន ជីមីន ស្រាប់តែមានក្តីសង្ឃឹម។
“ត្រូវហើយ!មោះមកតាមយើងមក”ពួកគេនាំរាងតូចឡើងឡាននិងបើកចេញទៅជាមួយគ្នាដោយម្ចាស់សមីខ្លួនមិនបានបដិសេធនោះទេ។
កំពង់ផែ...
ប្រហែលជាមួយម៉ោងមេឃឈប់ភ្លៀងហើយឡានរបស់មនុស្សជាច្រើននាក់បានបើកមកដល់កំពង់ផែជួញដូរមនុស្សខុសច្បាប់ជាពិសេសការជួញដូរផ្លូវភេទ ឲ្យទៅកាន់ម្ចាស់កោះដែរនៅកណ្តាលសមុទ្រដោយមានមនុស្សជាច្រើនតែងតែទៅកម្សាន្តនៅទីនោះ។
“ខ្ញុំលក់អាល្អិតនេះក្នុងតម្លៃដប់លាន”ពួកគេផ្តុំក្បាលជាមួយនិងម្ចាស់កំពង់ផែចំណាស់មួយដោយនិយាយបោះតម្លៃភ្លាមៗ ឯគ្នារបស់ពួកគេចាប់ដៃ ជីមីន សងខាងមិនឲ្យរើរួចឬខ្លាចរត់។
“ថ្លៃម្លេះ?”ម្ចាស់កំពង់ផែនិយាយ។
“សាច់ឈាមស្អាតណាស់ មុខមាត់ក៏ក្មេងដែរ បើលោកមិនហ៊ានឲ្យទេខ្ញុំយកទៅលក់ឲ្យអ្នកផ្សេង”
“អត់ទេ!ខ្ញុំទិញ តាមមើលប្រហែលជាអាចបម្រើភ្ញៀវបានល្អណាស់”
YOU ARE READING
បើអូនជារបស់បង
Romance"ពួកយើងទាំងពីរមិនអាចផ្សារភ្ជាប់ដោយងាយស្រួលបានទេ"មាត់និយាយតែដៃរបស់គេបិទគន្លឹះទ្វារលាន់ក្រឹប ធ្វើឲ្យរាងស្តើងធ្វើមុខឡេឡឺ។ "បើលោកនៅតែមិនដោះលែងខ្ញុំ ខ្ញុំនិងប្រឡូកប្រឡាក់និងអ្នកដទៃឲ្យសមចិត្តដែរលោកចង់បាន" "សូច"ជុងគុក ប្រែទឹកមុខមួយពាន់ដឺក្រេលើកដៃបាំងបបូរមា...
