Dig My Grave

Chapter 18

A LOUD explosion surrounds as I hit the button. Sabay-sabay ang naging pagtilapon namin nang malakas na yumanig ang lupa kasabay nang pagsabog.

Nakatanggap ako nang malakas na batok galing kay Ilog. Masyado pa raw maaga ang naging pagpindot ko sa button, damn it.

Tinawanan nalang namin ang pagiging bugnutin ni Attorney.

Nagbabangayan kaming dalawa nang biglang tumunog ang telepono ni Gab.

Tumatawag si buntis.

Sandali kaming nanahimik nang sawayin kami ni Captain.

"Manganganak na si little doll" He said after ending the call.

Holy sheeesh!

Kitang-kita ko ang pagputla nang mukha ni Gabriel habang sinasabi iyon. Kaya naman hindi na kami nag-aksaya ng oras. Ako ang nagmaneho at agad ko na silang inilipad papuntang hospital.

Kanda-suka si River nang makababa. Never na talaga itong nasanay.

Malawak ang ngiti ko kay Gab habang tinutulungan siyang mag-ayos bago niya harapin ang kaniyang mag-ina.

I also made sure that there's no stain of blood on his face or skin. Sobrang proud ako at masaya habang tinatanaw ang pagiging aligaga at kabado niya nang itanong na kung nasaan ang asawa.

NANG manganak si Zoe at mailipat ang triplets sa nursery room ay pinuntahan namin agad ang mga ito.

Kamukha lahat ni Gab ang mga sanggol. Lahat ay matataba at cute.

I smiled while feeling a weird warmth inside my chest. They're not mine, but just like Gab who is the father, I feel like a proud uncle to them.

Nang mapagmasdan nang mabuti ang mga anak ay nagpaalam na muna saglit si Gab para puntahan ang asawa sa room nito.

Naiwan kami ni River sa harap ng glass wall kung saan tanaw ang tatlong sanggol na mahimbing ang pagkakatulog.

I stared at her side profile, admiring how beautiful she is while admiring the babies.

Nang ngumiti siya at haplusin ang salamin na naghaharang sa amin at sa mga baby ay wala sa sariling napalunok ako.

"They're beautiful..." she said, smiling still.

Sa nakikita ko ngayon ay talagang natutuwa siya sa mga ito. Taliwas sa aking pagkakakilala sakaniya noon. She used to tell me how much she find babies annoying and loud.

Though it broke my heart a bit when she told me she doesn't want any in the future, I didn't say anything.

Isa pa, ang mga usapang iyon ay natatalakay lang namin noon dahil kami pa. We were in a relationship before, kaya ayos lang. Ngayon ay tila wala na akong karapatan pakialaman kung ano man ang mga nais niya at hindi.

We're just simply two peoples with past now. Two grown people who chose to have their own peace.

We, or me atleast, eventually stopped hoping and trying. Because I know that it's already over and gone a long time ago. We lost the perfect rythm years ago. And most especially because, in the end I know we'll just end up hurting each other.

Though it hurts a lot before, now I understand and accept the things that have happened. I'm just so lucky to keep the friendship that we built over the years.

I mean, we basically grew up together.

Her, Gab, and me. With the other operators and ofcoarse, Commander. Comrades, allies...family.

"Mag-anak ka na, mahal" biro ko rito at natawa naman siya.

"Higit sa lahat ikaw ang nakakaalam na ayaw ko, dummy" iling niya.