ခရီးထွက်ခြင်းက လူတွေကိုသူတို့စိတ်တွေကိုအလိုလိုက်ဖို့တွန်းအားပေးပြီး၊ အရင်ကမလုပ်ဖူးခဲ့တဲ့အရာတွေကို လုပ်ဖို့စေ့ဆော်နိုင်သည်။
လီမုရဲ့ခြိမ်းခြောက်သလိုစကားကိုကြားလိုက်တာတောင် နဉ်ယိုးတွေးမိသည်က လီမု သူ့ကိုပြန်ပေးဆွဲထားရင်ကောင်းမယ်ဟူ၍ပင်။ သို့ဆိုပါက သူ့အနေနဲ့ လက်တွေ့ဘဝထဲပြန်သွားဖို့မလိုပေ။
"မင်း ငါ့ကိုပိတ်လှောင်ထားရင်ရော" ဟု နဉ်ယိုးကအကြံပေးလိုက်သည်။
"မင်းဘာပြောမိနေမှန်းရော မင်းသိရဲ့လား"
လီမုက နဉ်ယိုးကိုအမူအရာမဲ့စွာစိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲကအကြည့်က တဖြည်းဖြည်းနှင့် နူးညံ့လာ၏။
သူက နဉ်ယိုးရဲ့လည်ပင်းနောက်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး မေးကိုမော့စေကာ ထပ်နီးကပ်လာခဲ့သည်။
သူတို့နှုတ်ခမ်းတွေထိမိတော့မယ့်အချိန်မှာပဲ သစ်ပင်ပေါ်ကသစ်ရွက်တွေ အချင်းချင်းပွတ်တိုက်သည့်အသံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ နဉ်ယိုးအလန့်တကြားနှင့်မော့ကြည့်မိတော့ ရှဉ့်တစ်ကောင်က ပင်စည်တစ်ခု၏အနောက်တွင်ကွယ်ပြီး သူတို့ကိုပြန်ကြည့်နေခဲ့သည်။
ပြေးလမ်းတစ်ခုမှာအဆုံးထိရောက်နိုင်ဖို့ဆို လိုအပ်သည့်အခြေခံအကြောင်းအရာက ပတ်ဝန်းကျင်ကအကြည့်တွေကို ဂရုမစိုက်ဖို့ပင်။
ရှဉ့်လေးက လူမဟုတ်ပေမယ့်လည်း၊ ရေချိုးတုန်းကလိုမျိုး နဉ်ယိုးသူ့အကြည့်တွေကြောင့် မလုံမလဲဖြစ်မိသည်။
"ဆောရီး... ငါ ရိုင်းပျမိသွားတယ်"
တတိယလူပေါ်လာသည်က နဉ်ယိုးကို တိမ်တွေထဲလွင့်နေရာမှလက်တွေ့ဘဝဆီပြန်ဆွဲခေါ်လိုက်သလိုပင်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ရှက်စိတ်ကပျံ့နှံ့လာပြီး လီမုထံမှအမြန်ခွာလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခြေအိတ်နှင့်ဖိနပ်ကိုစီးလိုက်ကာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုဟန်ဆောင်လိုက်၏။
"ရှဉ့်တွေအများကြီးပဲ" ဟု သူကလက်ညှိုးထိုးရင်းပြောသည်။
"အဲ့တာ မော်ဝမ်ရှဉ့်တွေလေ"
YOU ARE READING
လူမယဉ်ကျေးအားစွဲလမ်းခြင်း ❲Complete❳
Fanfictionအထက်တန်းဆန်တဲ့သိမ်မွေ့မှုဆိုတာက နဉ်ယိုးရဲ့ ပင်ကိုယ်ဗီဇပင်။ သူက မယဉ်ကျေးတဲ့သူတွေကိုလည်း သဘောမကျပါသလို၊ သူအမုန်းဆုံးကတော့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့အပြုအမူတွေဖြစ်၏။ ဒါပေမယ့်လည်း မတော်တဆဖြစ်ရပ်တစ်ခုကြုံခဲ့ရပြီး တောထဲမှာလမ်းပျောက်သွားသည့်အခါမှာတော့ နယ်စပ်က လူမယ...
