သက်တံ့အိမ်ကို ကျွန်တော် တစ်ခါရောက်ဖူးသော်လည်း အခုက ခံစားချက်ချင်း မတူတော့ပါ။ အရင်ကဲ့သို့ စိမ်းကားသည့် ခံစားချက်မရှိတော့သည် မဟုတ်သော်လည်း သက်တံ့နှင့် အတူရှိရမည် ဆိုတော့ အဆင်ပြေမည် ထင်သည်။
ဆိုဖာပေါ်တွင် ကျွန်တော် ကို ထိုင်စေပြီးသူ့အိမ်က ရှိသည့် မုန့်များအားလုံးကို ချပေးနေသလား အောက်မေ့ရသည်။
"အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း နေတာလား "
အာလူးကြော်တစ်ထုပ်ကို ဖောက်ပေးပြီးမှ ကျွန်တော်မေးတာ ဖြေသည်။
"ဟုတ်တယ် ဒယ်ဒီတော့ တစ်ခါတစ်လေပြန်လာတတ်ပါတယ် "
"မေမေကရော "
သက်တံ့က ကျွန်တော်မျက်လုံးများကို ခဏစိုက်ကြည့်သည်။ ကျွန်တော် စကားမှားသွားပြီလား မသိပါ။
"အာ...ဆောရီး "
"မာမီက တခြားသူနဲ့ သာယာနေလောက်ပါပြီ...တောင်းပန်စရာ မလိုပါဘူး "
ပြည့်စုံသည်ဟု ထင်ရသည့် သက်တံ့၏ အက်ကွဲကြောင်း တစ်ခုကို စတင်တွေ့လိုက်ရသည်။
"မဟုတ်တာ ငါ မမေးလိုက်သင့်ဘူး "
ကျွန်တော်လည်း ဖေဖေနှင့် ပတ်သတ်ပြီး မေးလာလျှင် တစ်ခုမှ မသိ။ ဖေဖေက ဘယ်သူမှန်းလည်း မသိ။ အသက်ရှိနေသည်လား သေဆုံးသွားသည်လည်း တစ်ခုလေးပင် မသိပါ။
သက်တံ့က ဆိုဖာအောက်တွင် ထိုင်နေသည့် အတွက် ကျွန်တော်လည်း အောက်ဆင်းကာ ထိုင်လိုက်သည်။
ကျွန်တော် note ထုတ်ထားသည့် စာရွက်များကိုလည်း ထုတ်ကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။
"ဒီထဲကပဲ ကျက်ထားလိုက်ရင် အောင်မှတ်က အသာလေးပဲ "
သက်တံ့က စားပွဲကို လက်ထောက်ကာ ကျွန်တော့်ကို စူးစမ်းနေသည်။
"ငယ်က သေချာနေရအောင် ငယ်က အကြားအမြင်များ ရနေသလား "
"အကြားအမြင်ရနေတာ မဟုတ်ပါဘူး အတွေ့အကြုံအရပါ"
သက်တံ့က စာတစ်ပုဒ်ကို အရင်ဖတ်ကြည့်ပြီးမှ အတွေးတစ်ခု ရသွားဟန် တူသည်။
"ငယ် ကိုယ်စာတစ်ပုဒ် ရသွားရင် တစ်ခါနမ်းလို့ရလား "
စာရွက်များဖြင့် ယပ်တောင် ခတ်သလို လုပ်ပြီးမေးနေပြန်သည်။
YOU ARE READING
He is my Ex
Romance"ကျွန်တော်တို့ လမ်းခွဲခဲ့တာဟာ ကျွန်တော့် ဘဝရဲ့ အဆုံးသတ်လို့ ထင်မှတ်ခဲ့ပေမယ့် မှားတယ် ဒါဟာ အရာအားလုံးရဲ့ အစပဲ"
