"Savaş bittiğinde evleneceğiz ve ben de senin gibi çiçekler yetiştireceğim ve hikayemiz evrendeki en güzel aşk hikayelerinden biri olacak."
ölü bir askerin cebinde bulunan bir mektup; Kaptan Jungkook Jeon, 1895.
Tae evlerinden parmaklarının ucunda çıkarken nefesini tutuyordu. Saat akşam 10'du ve herkes uyuyordu.
Tae başarıyla dışarı çıktı ve etrafta kimse yok, sadece ışıklar var. Tüyler ürpertici geldi ama onu rahatsız etmedi.
Karanlık sokakta yürüdü ve gözleriyle mekanı keşfetmeye başladı. Zaten gece olmasına rağmen gökyüzü hâlâ biraz aydınlık. Esinti dondurucu değildi aksine sakinleştiriciydi.
Bugün Ekim, Kaptan Jeon'un öldüğü tarihi olaydan 3 ay önce. Tam olarak Yeni Yıl'da gerçekleşecek.-
Ne kadar ironik. Yeni yılın yeni bir umudun sembolü olması gerekiyordu ama o burada ölüyor.
Tae derin bir iç çekti. Henüz Jungkook'la yakın değil ama onun ölümüne tanık olabileceğini bildiği için üzülüyordu.
"Sadece görevine sadık kal Tae, iyi olacaksın." Kendini teselli etti.
Zaten uzaktan plazayı görebiliyor. Ama yolunda daha yavaş gitmeye başlayınca tuhaf bir şeyler hissetti.
Birisi onu takip ediyor. Bunu hissedebiliyor. Ama açık olmak istemedi. Bu yüzden, sesi duyana kadar yürümeye devam etti.
arkasında ayak sesleri. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki başına ne geleceğini bilmiyordu.
Burada mı ölecek?
Vücudu titriyordu ve neredeyse tökezleyecekti. Şans eseri bir asker gördü ve hemen ona koştu.
"Efendim lütfen bana yardım edin." O ağladı.-
Ve böylece artık ayak seslerini duymadı. Biraz rahatladığını hissetti. "Bay Kim Taehyung? Burada ne yapıyorsunuz?"
Onu nasıl tanıdığını bilmiyor ama muhtemelen babasının general olmasından kaynaklanıyor.
"S-Biraz önce biri beni takip ediyordu." Sesi titriyordu.
Asker etrafına bakındı ama kimseyi göremedi. "Dışarısı çok tehlikeli efendim. Evde olmalısınız. Size eşlik etmeme izin verin."
Tae başını salladı ve asker onu evine götürdü. "Teşekkür ederim." Dedi ve asker selam verdikten sonra gitti.
Kapıya yaslandı ve kendini bıraktığında kayıp düştü.
Planını gecenin bir vaktinde yapmak kötü bir fikir olsa gerek. Özellikle de sabah olmaya başlamışken.
Nefes aldı ve kendini sakinleştirmeye çalıştı. Hızla eve girdi ve kimseye fark ettirmeden başarıyla odasına geri döndü.
______________________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
