Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Kanlı Güller
"Kan mıdır, beyaz gülleri kırmızıya çeviren?"
***
"Abi, abi!" diye bağırdı Veysel. "Efendim abicim?" diye cevap verdi Kenan. "Bugün annem ve babamın öldüğü gün, onları ziyarete gidelim mi?" Anne ve babalarının ölümünün üstünden tam bir yıl geçmişti ve unutmak onlar için çok zordu. "Olur abicim, gidelim. Benim de gitmeye niyetim vardı zaten." "Tamam, birazdan çıkalım o zaman" dedi Veysel ve hazırlanmak için odasına gitti.
Veysel'in "Abi ben hazırlandım, sen hazır mısın?" diye seslenmesi üzerine Kenan, "Sen arabayı kontrol et, ben de hazır sayılırım, geleceğim şimdi," dedi.
Veysel evden çıktı ve arabanın kaputuna doğru ilerledi, her şey normal gözüküyordu, sadece arabanın fren hidroliği azalmıştı ama pek bir sıkıntı oluşturmaz diye düşündü. Kaputu kapattıktan birkaç saniye sonra abisi yanına gelmişti.
Veysel, "Abi, arabayı ben sürebilir miyim?" dedi. Abisi bir süre düşündü, kardeşi ehliyetini yeni almıştı ve o bozuk yollardan geçmek için biraz alışması gerekiyordu. "Abicim ehliyetini daha yeni aldın, o bozuk yollar da arabayı nasıl süreceksin?" Kaşlarını çattı Veysel, "Abi sen bana güvenmiyor musun?" dedi hızlıca. "Güveniyorum abicim, ben sana güveniyorum. Sadece biraz daha alış, sonra sürersin diye dedim ben. Bugün ben süreyim, bir daha ki gittiğimizde sen sürersin."
Veysel bir süre düşündü ama ikna olamamıştı. "Abi ben süreyim işte, hem dönüşte sen sürersin, öyle olmaz mı?" dedi. Kenan'ın içine sinmese de geri dönüşte arabayı kendisinin kullanması şartı ile kabul etti.
Veysel dikkatli bir şekilde sürüyordu arabayı, abisi de arada ona müdahale ediyordu. Bir süre sonra arabayı köşeye çekti Veysel, bir çiçekçi dükkanının önünde durmuştu. "Abim, annem ve babama beyaz güllerden alalım mı?" dedi. "Alalım kardeşim. Sen burada bekle, ben hemen alıp geliyorum."
Veysel'in beklerken kalbi sıkışmaya başlamıştı, sebebini anlamaya çalıştı ama bir türlü anlam vermemişti. Abisine söylemek istedi ama bu fikirden hemen vazgeçti, basit bir kalp sıkışması için abimi endişelendirmeme gerek yok diye düşündü.
Dükkandan çıkan Kenan, "Bir sürü beyaz gül aldım annem ve babama, bence çok sevecekler," dedi. "Severler tabii, neden sevmesinler?" dedikten sonra tekrar arabayı sürmeye başladı Veysel.
Bir süre sonra "Kardeşim, sizin düğün ne zaman olacak?" dedi Kenan. "Bilmiyorum abim, daha konuşamadık ama bu ayın sonu gibi yaparız herhalde." "İyi, iyi. Sevenler kavuşsun bir an önce," dedi ve güldü Kenan. Bunun üzerine Veysel, "Eeee, yok mu senin hayatında birileri?" diye sordu. "Yok, henüz karşıma birisi çıkmadı." "Sen şuna 'ben evde kaldım' desene. Neyse, mecbur biz bakacağız sana." Kaşlarını çattı Kenan, "Allah, Allah! Vallahi uzak diyarlara kaçırırım seni, o zaman evde kalmak neymiş görürsün sen!" dedi sahte bir kızgınlıkla.
