Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. Yeryüzü Güvercini
"...Güvercinlerin evi gökyüzü, yeryüzü insanlara lazım!"
***
Saat, 03.58
"Şuan saat kaç bilmiyorum ama gece yarısı olduğu kesin. Yaklaşık iki haftadır uyuyamıyorum, kabuslarım dinmiyor.
Sensiz geçen günler zaten kabus gibi. İçinde senin olduğun uykularım; güzel bir rüyadan çok, bir an önce bitmesini istediğim bir kabus gibi.
Her kabusumda varsın, abi. Hep beni suçluyorsun. Ben senden özür diliyorum ama sen özürümü kabul bile etmiyorsun.
Belkide bunların hepsi, sürekli senin odanda kaldığım için oluyor, bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var, dışarısıda kabus gibi.
Rahatlamak için dışarı çıkıyorum, herkes suçluymuşum gibi bakıyor, bana. Sanki bir suçmuşum gibi, sanki dünyanın en iğrenç şeyi benmişim gibi bakıyorlar.
İnsan değil mi? Hiçbirine aldırmıyorum, çiçeklere bakıyorum fakat gözüm, capcanlı gelincikleri ve solmuş lavantaları görüyor, bir tek.
Solmuş lavantalar yalnızlığı simgeliyormuş, annem, ölmeden önce öyle söylemişti. Dün gibi aklımda; 'Solmuş lavantalar yalnızlığı simgeler, oğlum. O yüzden, bu lavantaları solduracak hiçbir şey yapma!' demişti.
Gelinciklerse hüzünü simgeliyormuş, bir yerde okumuştum. Gözüm, sadece bu iki çiçeğe dalıyor, demiştim. Anlamını kaybetmeyen tek şey, bu iki çiçek çünkü. Hayatımda solmayan tek şey, hüzünüm ve yalnızlığım.
Güzelim çiçeklerde kabus gibi geliyor, bende gökyüzüne bakıyorum. Teker teker bütün yıldızları sayıyorum. Her gün, bir tane yıldız eksiliyor gökyüzünden ve ben, korkmaya başlıyorum.
Neden her gün bir tane yıldız, eksiliyor gökyüzünden? Gökyüzü, neden istemiyor yıldızlarını? Yıldızlar, neden istemiyor gökyüzünü? Bilmiyorum...
Ahmet abi, seni ikna etmek için yanına geldi. Şuan telefonlarımı açmıyor, beni isteyip istemediğini öğrenemiyorum, o yüzden gelişin sürpriz olucak. Gelişin diyorum, çünkü içimdeki his, geliceğini söylüyor. Bu sefer geliceksin, inanıyorum ve hissediyorum. Hem, hisler yalan söylemez. Öyle, değil mi?
Yani, umarım gelirsin. Ben, artık içimdeki umudu canlı tutamıyorum. Bir buçuk aydır mutsuzum, artık mutlu olmak istiyorum.
