RAHNÜMÂ

30.Bölüm

Ebrar ve Enes birbirine bakıp ıslak gözleriyle gülümsemeye başladılar. Ne yapacaklarını da bilemediler. Öylece birkaç dakika kaldılar.

" II şey " Enes elini çenesine götürüp bu garip durumdan kurtulmak isteyerek sordu.

" Ne yapıyoruz şimdi?"

Ebrar bavulunu gösterdi. Eve gitmek zorundaydı.

" Ah tabi ya ben alayım onu." Enes usulca bavulun sapından tuttu. Çekmeli kullanmayı sevmiyordu. Zaten küçüktü. Her türlü taşırım diye düşündü. Tabi eline alana kadar. Yüzü gözü değişmişti.

Tekrar spora başlaması gerekiyordu. Ebrar kıkırdamaya başladı.

" Ben taşırdım aslında."

" Yok taşıyorum da ne koydun sen bunun içine bu kadar merak ettim." derken zor yürüyordu. 

" Öyle göründüğüne bakma çok şey sığıyor ona. "

" Belli belli" diyen Enes aslında halinden gayet memnundu. Dakikalar önce onu kaybettiğini düşünürken şimdi bavulunu taşıyordu. Varsın ağır olsundu. Kalbi hafiflemişti ya. Kuş gibiydi şuan.

Takside sessizce geçirdikleri andan sonra Ebrar'ın evinin önüne geldiler. Enes bavulu bagajdan indirdi. Ebrar çoktan inmişti.

" Çok teşekkür ederim, zahmet oldu sanada. Bundan sonrasını ben hallederim"  Ebrar hafif bir tebessümle söyledi bunları. Enes ise hiç ayrılmak istemiyordu yanından ama gitmek zorundaydı.

" Ne demek Merhem hanım. İçeriye kadar taşıyayım " diyerek aldı bavulu eline Ebrar ısrar etse de sitenin girişine kadar taşıdı.

" Tekrar teşekkürler iyi günler."

" İyi günler " Enes,Ebrar'ın girmesini beklediği için gitmedi. Elleri cebinde beklemeye başladı. Ebrar ise kaş göz işareti ile gitmesini söyledi. Enes buna kaşlarını kaldırarak cevap verdi.  Yüzünde de muzip bir gülümseme vardı.

Ebrar eve girer girmez ilk iş Enes orda mı diye bakmak oldu. Hâlâ Enes'in gitmediğini gördü.  Hemen eline telefonunu alıp numarasında ki engeli kaldırdı.

Ebrar : Hâla orada duracak mısın Yaralı komiserim

Mesaj hemen görülmüştü.

Enes : Şimdi gidebilirim. Engeli kaldırdığından emin olmam gerekiyordu Merhem Hanım

Ebrar : Bak senn oyuna mı getirdin beni

Enes : Oyun demeyelim şimdi ya ufak bir ne diyelim

Enes : Aman boşver birşey demeyelim :)

Ebrar : :)

Enes : Güldün mü sen

Ebrar : Noldu gülemez miyim

Enes : Her lafıma da yani olmuyor böyle ama

Ebrar : Peki peki evdeyim ben hadi git artık

Enes : Sen yalnız mı kalacaksın?

Ebrar : Evet

Enes : o zaman gitmiyorum çadır kuracağım zaten kamp yapmayı da özlemiştim

Ebrar : Sen bilirsin yap

Enes : Yaparım bak

Ebrar : Tamam yap

Enes : Sen istedin

Ebrar : Yok artık

***