RAHNÜMÂ

10.Bölüm

Zehradan

İstemeyerek yeşil elbisemi giydim. Yanımda Ebrar benden daha heyecanlıydı. Evet bugün Enes ile görüşecektim. Serpil Teyze annemi aramıştı. Annemde benimle görüşüp öyle cevap vereceğini söylemişti. Benim cevabım belliydi aslında. Başkasını severken, bir başkasına umut veremezdim.

Her ne kadar " Seninki!" diye bir hitap duysamda içimden bir ses öyle birşey olmadığını söylüyordu.

Ta ki Ebrar onları bir kafede görene kadar. Bunu ilk duyduğumda inanamadım. Fakat gerçekti. Alper o kızla sevgiliydi. Ebrar bize gelip durumu anlatırken, annem bana ne cevap vereceğimizi sordu. Ben tam hayır diyecekken Ebrar'ın " Utanıyor, Ayşe teyze," demesiyle elim ayağıma dolanmış birşey diyememiştim. Gerçekten utanıyor gibi gözükmüştüm.

O yüzden bugün, Enes ile görüşmeye gidecektim.

Bir de Alper götürecekti bizi. Şaka gibiydi. Tüm bu yaşananlar... ŞAKA.

Ben bu düşüncelerle boğuşurken Alper mesaj atmıştı. Gelmişti.

Ebrarla birlikte evden çıktık. Arabasını park etmiş, bekliyordu. Bizi görür görmez indi. Böyle birisiydi işte, aşırı saygılıydı.

" Hoşgeldiniz."

" Hoşbulduk, Alper" diyerek Ebrar cevapladı onu.

Bende başımı salladım. Kırgındım ona. Çok...

Arka koltuğa Ebrar ile geçtiğimiz de yutkunduğunu gördüm. Birşey demeden o da bindi ve sürmeye başladı.

" Hiç gelmene gerek yoktu aslında, biz giderdik."

Söylediklerimle bozuldu. Yüzünde ki ifadeden anlıyordum bunu.

" Ama geldim." diyerek kısa bir cevap verdi.

Ebrar tabi boş durur mu " Hani belki işin vardır, görüşmelerin falan" dedi ve bombayı patlattı.

Her ne kadar kaş göz yapsamda durmayacaktı, biliyordum.

" Ne görüşmesi?" diye sordu Alper? Bir yandan da aynadan bana bakıyordu.

" Diyorum bu ara ikiniz de hızlısınız?"

" Ebrar tamam." Sesim sert çıkmıştı ama, sıkılmıştım. Ne olacaksa, olsundu.

Alper de gerilmiş olacak ki radyodan müzik açtı.

Islandığum ilk yağmursun çölümde
Başkasının değeri yok gözümde
Mühürledum şu kalbumi senunle
Vereyim son nefesumi elunde.

(Ekin uzunlar- Hüznün gemileri )

" Ay kalsın çok seviyorum bunu ben." dedi Ebrar.

Islandığum ilk yağmursun çölümde
Başkasının değeri yok gözümde
Mühürledum şu kalbumi senunle
Vereyim son nefesumi elunde

Demir atar limana hüznün gemileri
Yüreğumde yar sancın var uyumam geceleri

Demir atar limana hüznün gemileri
Yüreğumde yar sancın var uyutmaz geceleri

Bekliyorum gönlünun kapisinda
Gidecek yer yok yureğundan başka
Yokluğunda daha bağlandum sana
Sarılmak istedum yoktun yanumda