ZEHİRLİ KUĞU

7. BÖLÜM: Kaybedilen Ve Kazanılan

ZEHİRLİ KUĞU
29.02.2024

Bölüm 7: Kaybedilen Ve Kazanılan

"En tehlikeli düşman seni nereden vuracağını iyi bilenlerdir."

: ̗̀➛ ˗ˏˋ Rüya Gibi, Dedüblüman  'ˎ˗

🦢🪷

İyi bir uykudan beklentiniz nedir? Kabus görmemek mi? Veya aralıksız uyumak ve hiç rahatsız edilmemek mi?

Sanırım ben buna bu geceki uykumu söyleyebilirdim. İlk defa annem dışında biri beni düşünmüş ve üzerime battaniye örtmüştü. Kendi de uyuyordu, henüz uyanmamıştı.

Saat kaçtı bilmiyordum ama perdeler ve panjur kapalı olsa bile öğlen olduğuna emindim. Bugün pazardı, nihayetinde yarın yine üniversite yolları bana görünürdü.

Devam zorunluluğum vardı, yani köpek gibi gitmek zorundaydım. Dersim de sekiz buçukta başlıyordu, yani altıda falan kalkmam lazımdı. Yakın olsun diye üniversiteyi İzmir'de yazmıştım ama enayi gibi yurtta kalanlardan bile erken uyanıyordum. Bendeki de şans işte.

Yavaş yavaş kıpırdandım. Ayaklarım tutulmuştu, belim de artık daha kötüydü. Bu yaşta fıtık olmuşsa şaşırmazdım. Mutfakta çok eğilmek zorunda kalıyordum, her şeyi en ince ayrıntısına kadar incelemek zordu.

Öyle rahat uyumuştum ki rüya bile görmüştüm. Rüyamda da doğuruyordum. Çocuğumu çok benimsemiştim, neredeydi şimdi? Ciddi manada içimde bir boşluk oluşmuştu ama umursamamaya çalıştım. Neredesin oğlum...

Dahası da hastanedeki hemşirelere, 'siz çekilin ben kendim doğururum, üçüncüyü doğuruyorum sıkıntı yok' demiştim. Zeka seviyemi rüyamda bile belli etmem çok şahaneydi doğrusu.

Biraz gerinip, titredim. Yavaş yavaş battaniyeyi üzerimden atıp ayağa kalktım. Salak gibi olmuştum, bir an önce gidip elimi yüzümü yıkamalıydım.

Telefonumu ve gözlüğümü bulup sessiz adımlarla odadan çıktım. Kapıyı kapatırken Ali Selim hâlâ uyuyordu. Dinlensindi zaten, geçirdiği operasyon hiçe sayılmamalıydı.

Banyoya vardığımda hızlıca işlerimi hallettim ve mutfakta olduğunu fark ettiğim annemin yanına gittim. Masada telefona bakıyor ve kahvesini yudumluyordu. "Ooo, günaydın Beren Hanım." Başımı salladım ve birkaç adımda karşısına oturdum.

"Öğlen oldu, hiç uyanmayacaksın sanmıştım." Cık'ladım. "Dün uyku tutmayınca Ali Selim'le film izledik, komedi filmi mi ne? Gülme seslerimiz geldi mi sana?" Annemin neden onunla aynı odada yattığımı soracağını ve laf edeceğini biliyordum. O yüzden olabildiğinde fazla gereksiz detay vererek aklını karıştırmaya çalıştım.

"Yok gelmedi ama sen neden odana dönmedin, Beren? Hoş olmaz yani, misafirimiz o."

"Ha, şey işte uyuyakalmışım. Hem ne olacak ya, of!" Başka bir şey demedi ama ters ters baktıktan sonra telefonuna döndü. "Biz ne zaman kahvaltı yapacağız?"

Telefonunu kapattı ve masaya koydu. Kahvesinden bir yudum aldı ve tekrar masaya koydu. Annemin en sevdiği şeylerden biri pazar günü benimle baş başa Türk kahvesi içmekti ama ben geç kaldığım için kendi içmiş olmalıydı.