ZEHİRLİ KUĞU
01.04.2024
İyi ki doğdun, Kuğu Bebeği. Aklıma düştüğün gün, her zaman aramızda bir sır olarak kalacak.
13. Bölüm: İşaret Fişeği
"Bir öpücükle, bir işaretle değişir her şey."
: ̗̀➛ ˗ˏˋ i like the way you kiss me, Artemas 'ˎ˗
🦢🪷
Her insan yaşadığını hissetmez. Onlar için bir işaret lazımdır. Belki de bir işaret fişeği.
Uykudan, derin rüyamdan uyandım. Rüyamda Ali Selim ile birlikte olduğumuzu ve çok mutlu olduğumuzu görmüştüm. Bunu unutmaya çalıştım çünkü sonrasında aklıma çok takılıyor, habire bunu düşünüyordum.
Başka şeylerle meşgul olmam gerekiyordu zaten ama uyandığım ses aklıma takıldı.
Saat tam 00.00'ı gösterdiğinde odamın yakınında, hatta çok yakınında, bir ses yankılandı. Korkuyla irkildim çünkü böyle bir şey beklemiyordum. Silah sesi miydi? Silahlı çatışma mı çıkmıştı? O mu gelmişti?
Hızla yattığım yerde doğruldum ve pencerenin yanına ilerledim. Perdeyi araladıktan sonra aynı ses art arda tekrar etmeye başladı. Bazı şeylerin farkındalığı beni aydınlattı ve gözlerimi gökyüzüne çevirmeme neden oldu.
"Ha siktir..." Siyah geceyi aydınlatan havai fişekler vardı. Birden çok, art arda atılıyordu hepsi. Sanki bir kutlama vardı ama kutlama benim odamın önünde miydi?
Bugün doğum günümdü.
Yani birkaç saniye önce doğum günüme girmiştik. Gerçekten böyle bir şey mümkün olabilir miydi? Bu kadar ileriye gider miydi? Benim için.
Ben gözlerimi rengarenk havai fişeklerden alamazken odamın kapısının açıldığını duydum. "Neler oluyor, Beren?" Gecelikleri içindeki annem de aynı benim gibi şaşkın bir şekilde pencereden dışarıya bakıyordu.
"Bilmiyorum." Diye mırıldandım ama pekâlâ biliyordum.
Pencereye gitti elim ve açtım. Ses artık daha çok geliyordu. Hafifçe dışarıya çıktım ve karanlık, sadece sokak lambasının ve havai fişeklerin aydınlattığı sokağa baktım.
Gölgelerin arasında ise onu gördüm. Ali Selim'i.
"Ali Selim." Diye mırıldandım, zaten annemin de gördüğü gerçeği dillendirerek.
Yüzümde şaşkın bir gülümseme oluştu, daha önce hiç böyle bir kutlama almamıştım. Son zamanlarda doğum günümü kutladığım da söylenemezdi. Son dört yıldır kutlamıyorduk.
"Ben aşağıya ineyim." Annem ses etmedi, ben de üzerimde pijamalarım olmasını umursamadan telefonumu aldım ve terliklerimi giyerek evden çıktım.
Son zamanlarda duygularıma bir isim bulmakta zorlanıyordum ama kendimi hiç bu duyguların içinde hissetmediğime emindim. Çünkü salak olmuştum, aptallaşmıştım ve günlük hayatımdaki işlerimi dahi yapamaz olmuştum.
Gerçekten düşünecek o kadar dehşet verici şeyler vardı ki, ilişki hayatıma sıra gelmemesi çok normaldi. Elbette ki ona da vaktimi ayırıyordum, ne olacağımızı düşünüp ardından bu düşünceden korkup başka konuları kafama takıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEHİRLİ KUĞU
Chick-LitGastronomi öğrencisi olmanın birinci kuralı, yaptığınız yemeği ne kadar çok kişiye tattırırsanız ve ne kadar çok fikir, eleştiri alırsanız her seferinde daha iyi bir iş çıkarmanızdı. "Zehirlenmem değil mi?" Cık'ladım, "O kadarcık şeyden zehirleneceğ...
