ZEHİRLİ KUĞU
24.03.2024
Bölüm 12: Süper Kahraman
"Her baba, kızının süper kahramanı değildir. Bazıları onun kabuslarını süsleyecek bir canavardır."
: ̗̀➛ ˗ˏˋ House Of The Balloons, The Weeknd 'ˎ˗
🦢🪷
Çok kafaya takan biri bazenleri o kadar düşünürdü ki, kendini başka bir kenara atar ve önemsemezdi. Aksatırdı, vakit ayırmazdı bile.
Günlerdir düşüncelerimden sıyrılamıyordum, Ali Selim'le görüştüğümüz günün üzerinden sadece bir gün geçmişti ama o günün akşamında, eve geldiğimde başka bir cehennemi yaşamıştım.
"Baban hapisten çıkmış." Diyordu annem.
O adam hapisten çıkmış.
Sabaha kadar oturdum ve bu saatten sonra ne yapacağımızı düşündüm. Tüm yük üzerimde gibi hissediyordum ama benim aksime annem, beni rahatlatmaya çalışıyor ve eski günlerin geride kaldığını söylüyordu.
Ben o günleri geride bırakmak için çok çabalamıştım.
Ertesi günü yataktan çıkmadım. Telefona gelen aramaların hiçbirine cevap vermedim. Annem okula gitmememden şikayetçi olsa bile sesini çıkarmadı. "Kocaman kızsın artık," dedi odamın kapısından. "Böyle çocuk gibi davranmana gerek yok."
Ağzımı açmadım.
Saatler sonunda yataktan çıkıp yemek yiyebilmişim. İştahım kapalıydı ama yarın okula gideceğim için bir şekilde ayaklandım.
Annemi işe göndermek istemedim. Hatta ona yalvardım. Diğer aramaları gözden çıkarıp tüm gün sadece annemle konuştum. Bana her şeyin yolunda olduğunu söylemekten yorulmuştu, ben sormaktan yorulmamıştım.
Bakışlarım hep penceredeydi, sokaktaydı. Görebildiğim her yere bakıyordum. Bakışlarım delicesine etrafta dolaşıyor ve tehlikeyi mümkün olduğunca erken fark etmeyi umuyordum.
Telefondaki mesajlar birikti ama gelen aramalar sadece Ali Selim'dendi. Ne diyeceğimi bilemedim, belki de bugün beni aramış ama bulamamıştı.
Konuşmak zorundaydım, nereye kadar kaçacaktım ki? O yüzden aramalardan birini açtım.
"Kuğu Bebeği?" Dedi, telefonun ardından bile gelen endişeli sesi. Sanki ben aramayı yanıtladığımda içine bir rahatlama çökmüştü.
Kalbim bir süre hızlandı ama sonrasında duruldu. Hayattan zevk alma sürem sanırım son bulmuştu. Rahat yaşamımın bozulacağına inanıyordum, daha çok bunu biliyordum.
"Ali Selim?" Demekten ileriye gidemedim. "Nerelerdesin, bugün gelmemişsin. Arayıp ulaşamayınca fakülteye geldim, arkadaşlarından biri gelmediğini söyledi. Onlara da haber vermemişsin." Saat geç olmuştu, onun çoktan yurda geçtiğini düşünüyordum.
"Evet öyle oldu, kendimi iyi hissetmiyordum." Telefonun ardından birkaç hışırtı geldi. "Yardım edebileceğim bir şey mi? Yanına gelmemi ister misin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEHİRLİ KUĞU
ChickLitGastronomi öğrencisi olmanın birinci kuralı, yaptığınız yemeği ne kadar çok kişiye tattırırsanız ve ne kadar çok fikir, eleştiri alırsanız her seferinde daha iyi bir iş çıkarmanızdı. "Zehirlenmem değil mi?" Cık'ladım, "O kadarcık şeyden zehirleneceğ...
