Rozerin -Töre Serisi 2-

Ona Asla Söylemeyeceğim.

Gözlerimi yavaş yavaş açarken karnımdaki sızı canımı yakıyordu. Elimi karnımın üstüne koyup gözlerimi açtığımda Batuhan baş ucumda uyuya kalmıştı. Yataktan doğrulup kafamı arkama yasladığımda gözlerimi kapadım. Yutkunup "Batuhan" dediğimde Batuhan sıçramıştı. Gözlerini açtığında bana dikkatlice bakıp birden sarıldığında tepki veremiyordum.

"Bebeğim nasıl?" Dediğimde gözlerim dolmuştu. Korkuyordum. Duyacağım şeyden korkuyordum. Derin bir nefes aldıktan sonra Batuhan'dan uzaklaşıp gözlerine baktım.

"Bebeğim" diye sorduğumda Batuhan gülümseyip elimi karnımın üstüne koyup "Babası gibi inatçı,annesine bağlı olacak." Dediğinde gülüp elimi Batuhan'ın elinin üstüne koyup "Ona bir şey olacak diye çok korktum. Durumu nasıl?" Dediğimde Batuhan elini çekip ayağa kalktı.

"Bebeğin durumu gayet iyi ama risk hala devam ediyor. Bebek 2 aylık artık çok dikkatli olmamız gerekiyor. Üzüntü,stres kesinlikle yasak. 3 ay boyunca dinlenmen gerekiyor. Çetin'le de konuştum Türkiye'ye bir süre daha dönmeyeceğiz. Senin için çok endişelendi. Bilincini kaybettiğinde bırakmamı bile istedi ona doktorluğumda ne kadar başarılı olduğumu bu sayede gösterdim." Dediğinde alayla gülüp arkama yaslandım.

"Bu evdeyken stres olmamak,üzülmemek elde değil. Çetin varken bu evde dediklerin imkansız. Çetin düzelmeyecek sende görüyorsun bir baksana bana ne hale geldim. Kaçmama yardım et. Çetin'den kurtulmama yardım et. Lütfen Batuhan." Batuhan yanıma oturup omuzlarımdan tuttuğunda kaşları çatılmıştı.

"Ne sen pesedebilirsin ne de ben bu oyundan vazgeçebilirim. Çetin düzeliyor. Farkında değilsin ama düzeliyor. Senin için ne kadar endişelendi haberin var mı? 3 gündür uyanmadığın her an öfkesi daha çok büyüdü. Senin uğruna kendi çocuğundan vazgeçmeyi göze aldı. Hayır Rozerin pes edemezsin. Çetin gitmene izin vermemişti bende pes etmene izin vermiyorum. Çetin'in bu karanlıktan kurtaracak tek kişi sensin bir başkası değil." Dedikten sonra cevabımı beklemeden odadan çıkıp gitmişti. Yatağa yavaşça uzanıp elimi karnıma koyduğumda ne yapacağımı bilmiyordum.

"Babandan kurtulamıyoruz bebeğim. İkimizi de yok etmeye çalışırken kaçamıyoruz. Sana bir şey olma düşüncesi o kadar korkunçtu ki. Ellerimden kayıp gideceksin sandım. Bana dair kalan tek şey sensin. Geri kalan herşeyi baban yok etti. En son bendeki aşkı almıştı. Mert'e dair olan şeyleri de benden koparmıştı. Babandan çok korkuyorum. Babana bazen anlam veremiyorum bazende yaptıklarına hak veriyorum. Babanı çözemiyorum."

 Kapının açılmasıyla yataktan doğruldum. Çetin içeri girdiğinde aklıma gördüğüm rüya gelince korku yine bütün bedenimi esir almıştı."

Nasıl oldun?" Diye sorduğunda gözlerimi yerdeki bir noktaya sabitleyip "İyiyim." Diye cevap verdim.

"Oğluma ne yaptın?" Diye sorduğunda panikle başımı kaldırdım. 

"Demir'e bir şey yapmadım. Ona bir şey mi oldu?" Diye sorduktan sonra pikeyi üstümden atıp yataktan kalkmaya çalıştığımda Çetin yanıma oturdu.

"Demir'e bir şey olmadı. Ama sen o odadayken birden ağlamaya başladı. Susturmak için çok uğraştık ama susmadı. Sanki senin acı çektiğini biliyordu. En sonunda Batuhan'la başımıza ağrı girince seni odadan çıkarmak için gelirken Tarık odadaki kameradan yardım istediğini bağırdığını söyleyince yardım için gelebildik."

"Bebekler herşeyi hisseder Çetin. Sen çocukken annen üzüldüğünde hissetmiyor muydun? Onun için endişelenmiyor muydun? Demir'i belki ben doğrumadım ama onun annesi benim." Dediğimde Çetin ayağa kalktı. 

"Annemi karıştırma. Bir daha sakın annemle ilgili soru sorma." Derken sakin olmaya çalışıyordu. Normalde üstüme bağırıp beni sarsacakken şu an ellerini yumruk yapmış sakince konuşmaya çalışıyordu.