Rozerin -Töre Serisi 2-

Yüzleşme

Umarım beğenirsiniz.

Sınır +1500 vote +500 yorum

Çetin'le birbirimize şaşkınca bakarken ne yapacağımı bilmiyordum. Kaçtığım bir gerçek daha üstüme üstüme geliyordu. Ben yine çıkmaza girmiştim. Bir tarafım onu görmek isterken diğer tarafım görmeyi istemiyordu. Onu görürsem affetmekten korkuyordum. Gerçeklerin canımı acıtmasından korkuyordum.

Çetin elimden tuttuğu an da panikledim.

"Geçmişinle yüzleşmelisin." Dedikten somra cevap vermemi beklemeden beni içeriye sürüklemişti. Ben daha olayların şokunu atlatamazken geçmişimle yüzleşmeye çalışıyordum. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. İçim içime sığmıyordu. Bunun nedenini bilmiyordum.

Salona girdiğimde karşımda duran adama baktım. Ailemden biriyle karşı karşıya gelmiştim ama o bana bir yabancıydı. Adını bile yeni öğrendiğim biriydi. Bana dikkatle bakarken titremeye başlamıştım. Islandığım için böyle oluyordu.

Çetin,Batuhan'a dönüp "Rozerin'i odaya götür. Üstünü değiştirsin." Dedikten sonra elimi bırakmıştı. O elimi bıraktığında sanki bütün korkularım su yüzüne çıkmıştı. Olduğum yerde karşımda duran adama baktım. Tek bir adım bile atmadım. Şu an üzerimi değiştirmek istemiyordum.

Karşımda duran insanın yüzünü ezberlemek istiyordum. Çünkü belki anlattıklarından sonra onu bir daha görmek istemeyecektim. O benim ağabeyimdi. Bu his içimi ısıtırken aynı zamanda korkuyordum. Ona sarılmak istiyordum. Sıkıca sarılıp,kokusunu doya doya içime çekmek istiyordum ama yapamazdım. Ona sarılırsam unuturdum. Geçmişi bir kenara bırakıp onda teselli bulurdum. Çünkü bana göre unutmak affetmektir.

Gözlerim dolarken ilk defa ağlamamak için bütün benliğimi ortaya koyuyordum.

Şu an hiç olmadığım kadar güçsüzdüm. Karşımdaki insandan nefret etmem gerekirken ona sarılmak istiyordum. Bu yüzden onu görmek istememiştim.

Ben ilk defa affetmekten korkuyordum.

"Kardeşim." Dediğinde gözlerinde gördüğüm sevgi içimi acıtmıştı. Tlk bir kelime beni alt üst etmişti?

Bana doğru bir adım attığımda elimle onu durdurdum. Bana bir adım atarsa ben ona koşardım. Unuturdum. Bunu bile bile nasıl ona izin verebilirdim ki?

"Neden geldiniz?" Diye buz gibi bir sesle sorduğumda ben bile kendime anlam verememiştim.

"Seni almaya geldim." Verdiği cevap beni kızdırsa da içten içe mutlu etmişti.

"Şimdi mi aklınıza geldim?" Diye sorduğumda gözlerinde gördüğüm çaresizlik içimi acıtmıştı. Kan bağı demek ki böyle birşeydi.

"Sana herşeyi anlatmama izin ver." Dediğinde derin bir nefes aldım. Gerçekleri duymaya hazır değildim.

"Rozerin odana çık." Çetin'in emir veren sesi itiraz kabul etmiyordu. Buna rağmen geri adım atmayacaktım. Gerçeklerden korksamda kaçamıyordum.

Çetin ise onun arkasına sığınmamı istiyordu. Bunu yapamazdım. Artık büyümem gerekiyordu.

"Sizi dinliyorum." Dediğimde gözlerinde gördüğüm duygular beni mahvediyordu. Gözlerinde şefkat vardı. Batuhan bana nasıl bakıyorsa o da öyle bakıyordu. Devran Ağabeyim gibi değildi.

Gözlerim dolarken ellerimi sıktım. Ağlamamalıydım. Ağlarsam affederdim. Ona sarılıp,herşeyi unuturdum.

"Bizi yalnız bırakın." Mehmet Beyin söylediği söz üzerine Çetin önüme geçmişti.