Rozerin -Töre Serisi 2-

Spoil

Batuhan Ernam

Çetin bütün gece salonda Rozerin'in gelmesini bekledi. Çok şey yaşanmıştı ve Rozerin artık kaldıramıyordu. Çetin durmak bilmiyordu.

"Toplantın yok mu?" Diye sorduğumda anlamsızca bana bakmıştı. Olanlar onu da yıpratmıştı. Ortada aşk yoktu ama sevgi vardı. Çetin,Rozerin'i gözünden bile sakınıyordu. Her ne kadar itiraf etmese de farkındaydım. Çetin,Rozerin'e bakmaya bile kıyamıyordu. Bunu yaparken aynı zamanda öfkesine yenik düşüyordu.

"Var." Dediğinde derin bir iç çekmişti. Takım elbisesi kırışmıştı. Çetin için bu tür şeylerin önemli olduğunu biliyordum. Merdivenlerden çıkarken Demir'in ağlama sesini duymuştum. Demir babasına her yönüyle çok benziyordu. Bakıcılar Demir'in odasında onu susturmaya çalışırken ben diğer odaya yönelmiştim. Çetin'in toplantıya yetişmesi gerekiyordu.

İkisinin odasına girmenin doğru olmadığının farkındayım ama şu an için başka çarem yoktu. Giyinme odasına yöneldiğimde hangi tarafın kime ait olduğunu bilmiyordum. Rastgele dolap kapaklarını açıp Çetin'in kıyafetlerini ararken yere bir albüm düştü..

Yerde Çetin'in çocukluk fotoğrafını görünce elimde olmadan kapağı açmıştım. Çetin'in belli fotoğrafları vardı. Altlarında sayı ve notları ilk defa görüyordum. Rozerin'in yazısı olduğunu anlamam uzun sürmedi.

En arka sayfadaki kapalı mektubu elime aldığımda neye uğradığımı şaşırdım. Beş mektup vardı. Sıralı bir şekilde bırakılmıştı.

Çetin,Batuhan,Mehmet,Demir, Bebeğime...

Batuhan yazılı zarfı elime aldığımda açıp açmama konusunda kararsız kalmıştım. Duygularıma yenilip mektubu açtığımda daha ilk satırda beynimden vurulmuşa döndüm.

Batuhan

Sen hayatımıza bir mucize gibi girdin. Çetin'in kalbindeki iyliği senin sayende gördüm. Her zaman benim yanımda oldun. Beni kendinden bile korumaya çalıştın. Biliyorum sana bunu anlatmadığım için bana çok kızgınsın ama beni de anla. Söyleseydim bebeğimi aldırmamı isteyecektin. Yapamazdım. Ondan vazgeçmek, kendimden vazgeçmekti. Kıyamadım. İlk başta ondan nefret etsemde sonradan hayata tutunma nedenim oldu.

3.ayın sonunda doktor doğumun tehlikeli olduğunu söylediğinde bütün dünyam başıma yıkılmıştı. Kararsız kalmıştım ama sonradan en doğru kararı verdim. Onu aldırsaydım pişman olacaktım, kendimden nefret edecektim. Anla işte yapamadım.

Senden beni anlamanı ve benim için son bir şey yapmanı istiyorum. Çetin'i benden iyi tanıyorsun. Ben öldükten sonra herşeyden uzaklaşır. Demir ve bebeğimi bırakmasına izin verme. Benim yaşadaığım acıları çocuklarıma yaşatmasına izin verme. Demir'i ben doğurmamış olabilirim ama ona annelik yaptım. Onlara zarar gelmesine izin verme.

Sen benim bu hayatteki en büyük şansım oldun. Kardeşini bul. Kendine mükemmel bir aile kur.

                                                                                               Rozerin

"Delirmişsin sen." Derken ne yapacağımı bilmiyordum. Artık bebeği aldırmak için çok geçti. Elimizden bir şey gelmezdi. Doğumun risk oranının ne kadar olduğunu bilmiyordum ama Rozerin kendisini en kötüsüne hazırladıysa yüksek olduğu kesindi.

Bunu Çetin'e söylemem gerekiyordu. Bilmek hakkıydı. Saklamam doğru olmazdı. Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.

Kapıyı açıp odadan çıkarken kendime gelmeye çalışıyordum. Rozerin'in ölmesini düşünmek bile beni korkudan öldürmeye yeterdi. Rozerin'i her zaman kendi kardeşim gibi görmüştüm.

Merdivenlerden inerken Demir'in odasına gözüm takılmıştı. Rozerin olmadan o ne yapacaktı? Daha çok küçüktü.

"Bugün gelmezsin diye düşünmeye başlamıştım." Çetin'in sesini duyduğumda bir an vazgeçmeyi düşünsemde bunu ona yapamazdım.

Merdivenin sonunda beni bekliyordu.

"Elindekiler ne?" Diye sorduktan sonra gözlerindeki korkuyu gördüm. .

"Neden ağlıyorsun?" Dediğinde o an ağladığımı farkettim.

"İlk önce oturalım." Dediğimde Çetin'in gözlerindeki korkunun tarifi yoktu.

Sizce Çetin'in tepkisi ne olacak? Bir sonraki bölüm Batuhan'ın ağzından olacak. Yetişmediği için kısa bir bölümü paylaşıldı.