Rozerin -Töre Serisi 2-

Aklımı Başına Getiren RozÇet Ailesine Sonsuz Teşekkürler

Bu defa yazdığım karakterler değil ben çıkmazda sürükleniyordum. Öncelikle umarım herkes bu duyuruyu sonuna kadar okur. Çünkü çoğu insan hikayeye devam etme kararımın nedenini sorgulayacak. Sonradan bir pürüz çıkmaması için bu şekilde önlem alıyorum.

Yazdığım hikayelerde genellikle karakterle bir bağ kurup öyle yazıyorum. Aslında bakarsanız yazdığım karakterlere hayat verirken ben de onlarda hayat buluyorum. Töre'yi yazarken mutluydum ama Rozerin'i yazarken huzurlu ve mutluyum. Çünkü Rozerin daha sakin bir karakter. Hikayeyi yazarken Rozerin oluyorum. Çetin'e katlanıyorum. Rozerin olup Demir'e şefkat göstermek istiyorum. Roz olup Batuhan'la avunuyorum. Hikayeyi paylaştıktan sonra sizinle birlikte okuyup #RozÇet Ailesine dahil oluyorum.

Bugün yorumlarınızı okurken ağladığımı farketmedim bile çünkü o an yaptığım hatayı fark ettim. Bütün gün istemesemde Rozerin'in ne hissettiğini saatlerce düşündüm. Yazmak istediğim halde kendimi kontrol etmeye çalıştım. Yazmamak için kendimi kontrol ederken bir an delireceğimi bile düşündüm.

Sait Faik Abasıyanık'ın çok sevdiğim bir sözü var.

"Yazmasaydım,deli olacaktım." Bugün bir kez daha bu sözün önemini bana gösterdiniz.

Mesajların bir çoğuna cevap yazarken 10-15 kişi için kırdığım yüzlerce insanı gördüm. Geriye kalan mesajları da en geç yarın içinde cevaplayacağım. Bana destek olan herkese çok teşekkürler.

Diğer bir konuya gelirsek bir okuyucunun yorumuyla saçma bir düşüncemin farkına vardım. Ben bu hikayeyi yarım günde yazıyorum. Siz on ya da onbeş dakika okuyorsunuz orası doğru ama unuttuğum kısım şuydu. On beş dakika okuduğunuz bölümün etkisini bütün gün hisseden,gelecek bölümü merakla bekleyen onlarca insan var.

Normalde bir hata yapsam da arkasında durum. Pişman oldum diyemem. Yıllar sonra verdiğim bir karardan pişman olduğumu söylüyorum. Öfkeyle,kalkıp zararla oturdum. Düşman Çatlatmam gerekirken onları sevindirdim ama hayatta genelde insanları bir kez güldürüp sonra bozguna uğratırım. Bundan sonra siz küfürle gelirseniz asilliğimden susmayacağım ama küfür edicek bir seviyeye de asla düşmeyeceğim. Yapacağım tek şey;engellemek. Bu bir insanı deli eder. Engellediğim halde yeni bir hesaptan yazarsanız yine aynısını yaparım. Siz bana bıçakla gelirseniz ben size silahla gelirim. Siz bana silahla gelirseniz ben size tüfekle gelirim. Ama bundan sonra sinirden çıldırsamda pes etmem.

Çünkü okuyucularım bana bir şeyi çok iyi hatırlattı. Bana destek olan herkese çok teşekkürler.  Bana unuttuğum şeyleri gösterdiniz. Ben pes edemem. Böyle yarım bırakmak olmaz. Bana destek olan insanlara böyle bir sebeple arkamı dönmek bana yakışmaz.

"İleride Avukat olduğunda Kalp Hastası olduğun için dava mı almayacaksın?" Bu soruyu mesajlarda gördüğüm an kafama dank etti. Mesajı yazan kişi yerden göğe kadar haklıydı. Hayatım boyunca böyle insanlarla karşılaşacaktım ve bir kez pes edersem her zaman kolaya sığınırdım. Başım sıkıştığı an korkakca kaçıp ben yapamıyorum diye mırıldanıcak yaşı geçtim. O yaşta olduğumda bile yapmamışken şimdi asla yapmam.

Belki daha sancılı bir zaman beni bekliyor. Ne olacağını bilmiyorum. Bu karardan pişman olmayacağıma eminim çünkü ben bunu RozÇet'e yapamam. Bunu onları okumak isteyen insanlara yapamam. Töre'de mücadele etmişken Rozerin'de pes edersem yazdığım karakter olurum. Dizdar Ağa'ya dönüşürüm. Buke'nin hikayesi tamamlanır ama Rozerin hep eksik,yarım,bilinmez kalır.

Bugün anladım. Yazdığım karakterler yavaş yavaş kişiliğimi değiştiriyor. Rozerin olup fedakar olurken Çetin olup öfkeme yenik düşüyorum. Batuhan olup korumaya çalışırken diğerinin ne duruma geldiğini düşünmüyorum.

Beni öyle bir noktaya getirmişler ki gözümün önünde bana değer veren insanları göremedim. Bir budala gibi davrandım. Beni üzenleri bir gün olsa da sevindirdim ama bundan sonra Yemin Ederim ki bir daha asla yüzleri benim yüzümden gülmeyecek. Başarımı kıskanmaya,çekememeye devam etsinler. Bundan sonra karşıma bin kişi gelip hakaret etse de duymayacağım. Yazdığım her satırla onlara hadlerini bildireceğim. Sizin desteğinizle bugün yazmanın yeni bir anlamını öğrendim. Hepinize minnettarım.

BEN KENDİ YARATTIĞIM KARAKTERLERDEN VAZGEÇTİM. SİZ VAZGEÇMEDİNİZ. BİR KEZ DAHA #ROZÇET AİLESİNİ HERKESE GÖSTERDİNİZ. BEN EMEĞİMİ ÇÖPE ATACAĞIM DEDİM SİZ BANA ENGEL OLDUNUZ. BUGÜN ŞUNU GÖRDÜM DÜŞTÜĞÜMDE BENİ KALDIRACAK OLAN BİR AİLEM DAHA OLMUŞ. BANA UNUTTUĞUM ŞEYLERİ HATIRLATTINIZ. HEPİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM.