Rozerin -Töre Serisi 2-

PLAN

Batuhan dikkatle Çetin ve bana bakarken şaşırmış görünüyordu.

"Kız mı?" Diye sorduğunda Çetin'e korkuyla bakmaya başlamıştı. Bu soruyu yaklaşık on kere sormuştu.

"Batuhan bir daha sorma! Tamam mı?" Çetin'in sesindeki tehdit anlaşılmayacak gibi değildi.

"Tehlikenin farkındasın değil mi? Senin gibi birinin kızı olması ne demek biliyor musun?" Dediğinde Çetin artık patlama noktasına gelmişti.

"Senin gibi biri derken?" Dişlerini sıkarak sorduğu soru gerçekten korkmama neden olmuştu.

"Kıskanç,psikopat bir adamsın. Kızının yanına bir erkek yaklaşsa neler olur bilmiyorum." Dediğinde Batuhan'a hak vermiştim. Gerçekten de haklıydı.

"Kızıma bir erkeğin yaklaşacağını nereden çıkardın? Peşinde korumalar olacak ve hiç bir erkek ona on metreden fazla yaklaşamayacak." Çetin cümlesini bitirdiğinde derin bir iç çektim.

"Kızımın sevgilisi olursa onunla iş birliği yapabilirim." Ben içimden söylediğimi düşünürken sesli olara dile getirmiştim.

"Sevgili mi? Benim kızımın sevgilisi olamaz. Olursa da zaten kelebek gibi bir günlük ömrü olur." Çetin öfkeyle çalışma odasına giderken Batuhan'la yanlız kalmıştık.

"Mehmet bizi bekliyor." Dediğinde duyduğum cümleye inanamamıştım.

"Sen Mehmet'le mi konuştun?" Diye sorarken hala şaşkınlığımı üzerimden atamamıştım.

"Evet ama planı anlatmak için seni bekledim." Dedikten sonra bahçe kapısına yönelmişti. Batuhan'ın peşinden giderken haberi aldığımız an gözlerimin önüne gelmişti.

Çetin çok sevinmişti. Onun bu kadar sevinmesini beklemiyordum. Bütün yol boyunca onunla ilgili hayaller kurmuştu. Kızımıza annesinin adını vermek istiyordu. Yolda mağazaları arayıp kızımız için siparişler vermişti. Eve yaklaşırken onu herkesten koruyacağını,kendi gözünden bile sakınacağından bahsetmişti. O anda duygulansamda ağlamamaya çalışmıştım.

"Çetin seni nereye götürdü?" Mehmet'in sorusuyla kendime gelmiştim. Endişeli görünüyordu.

"Doktora gittik. Bebeğimizin cinsiyetini öğrendik." Dediğimde Mehmet derin bir iç çekmişti.

"Doğumda öğrenmek istiyordun. Buna bile karıştı değil mi? Kararlarına saygısı yok." Diye söylenirken Batuhan masanın başına oturmuştu.

"Cinsiyetini merak etmiyor musun?" Diye sorduğumda Mehmet tebessümle elini karnıma koymuştu.

"Biliyorsun ben hep kız olduğunu düşündüm. Belki de kız olmasını istediğim içindi. Sende kaçırdığım her şeyi onunla yaşamak istedim." Dediğinde gözlerim dolmuştu. Mehmet'in geçmişe özlemi canımı yakıyordu. Çetin'den beni koruyamadığı için kendini suçluyordu.

"Kız." Dediğimde Mehmet sıkıca sarılmıştı. Gözümden akan yaşla aklıma annem gelmişti. Yarın doğum günümdü aynı zamanda annem ve babamın ölüm yıl dönümüydü.

"Mükemmel bir annesi olacak." Diyip benden ayrıldığında bir süre duraksamıştım. Doğum yapmam riskliydi ama bunu kimseye söyleyememiştim. Bebeğimi benden almalarından korkmuştum.  Şimdi ise zaten geri dönülmeyecek bir yoldaydım. Zaten geri dönmeyi de istemiyordum. Yine olsa yine kızımı seçerdim.

"Çetin yokluğumuzu farketmeden plana geçelim." Batuhan'ın uyarısıyla sandalyeye oturmuştum. Mehmet yanıma otururken dikkatlice Batuhan'ı dinlemeye başlamıştık.

"Bundan sonra Rozerin senin kardeşin değil." Batuhan cümlesini bitirdikten sonra bir bebek fotoğrafı masanın üstüne koymuştu.

"Fotoğrafta gördüğün kişi artık senin kardeşin. Adı Duru'ydu. Ancak sonradan Nisa diye değiştirdiler. Yıllardır bulabildiğim nadir bilgilerden biri buydu." Dediğinde şaşkınlıkla araya girdim.