Bu bölümü 7 kere yazdım hala içime sindiği söylemez ama en iyisi bu oldu. Ayrıca artık sabrınızın kalmadığını düşündüm.
"Sen gözlerini bir aç bak sana neler yapacağım. Beni bu kadar korkuttuğun için seni ilk önce bağlayıp,kızgın demirle vücudunda izler bırakacağım. Onların üstüne kolonya döküp su toplamasını sağladıktan sonra sana kemerle vuracağım. Büyük ihtimalle işkence sıradında kendinden geçeceksin. Uyandığında senin ciğerini eline vereceğim. Bunları yapmayı ne kadar çok planlasamda gözünü açtığın an tek yapacağım şey sıkıca sarılmak olur. Rozerin sen burada böyle uyurken seni gördüğüm ilk anı hatırladım. Demir kucağındaydı. O an dikkatimi çektin. Demir'in senin kollarında,benim yanımda olmasını istedim. Bir süre düşündüm en sonunda ikinizi de kaçırmaktan başka bir şansım olmadığını gördüm. Sana işkence yapmak,zorla sahip olmak aklımın ucundan bile geçmiyordu. Seni evime aldığımda sadece evlenip,oğluma annelik yapmanı istemiştim. Ama sen benden kaçtın! Korkup,kaçtın! Benden kaçıp,başka bir adama sığınmayı düşündün. Bu yüzden sana öfkelendim. Sana olan iyi niyetimi su istimal ettin." Çetin'in sesi git gide öfkeleniyordu. Ellerimi tutmasıyla şaşırmıştım ama tepki gösteremiyordum. Çetin'in yüz ifadesini bilmiyordum. Gözlerimi açacak enerjim bile yoktu. Sadece bilincim yerindeydi.
"Geçmişi değiştirme şansım olsa yine aynısını yapar mıydım diye düşündüm. Yaptığım bir şeyden dolayı ilk kez pişman oluyorum ama geçmişe gitsem yine aynısını yapardım. Sonuçta bir erkek yaptığı şeyin arkasında durmalı. Yaptım ama kendimi affettireceğim. Sana olan hislerimi yeni fark ediyorum. Alışık olmadığım bir duygu." Elimi daha sıkı tutarken canım acısada tepki veremiyordum.
"Rozerin dön bana. Gözlerini aç. Geç karşıma hesap sor. Bağır,çağır ama sakın gitme. Gidersen olmaz." Çetin'in sesi güçsüz çıkmıştı. Gözümğ açıp,hiç bir yere gitmiyorum demek isterdim ama buna gücüm yoktu.
Kapı sesiyle birlikte Batuhan'ın sesini duyduğumda rahatlamıştım. Onun burada olması içimi rahatlatıyordu.
"Kendine gelmedi mi?" Batuhan'ın sesi endişeliydi.
"Hayır. Neyse ki ateşi düştü. Şimdi çık dışarı!" Çetin öfkeliydi. Büyük ihtimalle kaza olayından dolayıydı.
"Çetin iki gündür odaya sokmuyorsun. Bende merak ediyorum. Tepki de göstermiyorsun. Üstüme yürüyüp,tehditler savurman gerekmiyor muydu? Beni suçlaman gerekiyor. Kendini yiyip bitirmen değil. Senin suçun değildi. Hız yapan bendim." Çetin'in kendini neden suçladığını bilmiyordum.
"Evet hız yapan sendin. İç organları da bu yüzden zedelendi. Tepki vermemi istiyorsun ama ben bunu yaparsam seni öldürmekten korkuyorum. Öfkemi kontrol edemem. Rozerin burada kendi ve bebeğimin hayatı için savaşırken sana yapacağım işkenceleri düşğnmek istemiyorum. Şimdi git." Çetin elimi bıraktığında bir anda kendimi boşlukta hissettim.
"Tamam gideceğim ama beni dinle. Demir'in de sana ihtiyacı var. İki gündür Rozerin'in başımdan ayrılmadın. Yemek yemedin,uyumadın. Eve git en azından bir saat olsun uyu." Uyku beni esir alırken son duyduğum şeyler bunlardı.
**
"Rozerin dün bütün gece bebeğin cinsiyetini düşündüm. Erkek olursa kime benzeyeceğini kız olursa kime benzeyeceğini düşündüm. İsim bile buldum. Erkek olursa bana benzeyecek. Adını da Batuhan koyarız. Gerçi koyduğun isim sahibine çeker diye bir söz var. İki tane Batuhan'a sen katlansanda ben katlanamam. Sonra kızımızın olma ihtimalini düşündğm. İlk kez bir kız babası olmak nasıl bir duygu diye merak ettim. Söyledikleri kadar zor bir şey o yüzden kızımız olursa o da bana benzeyecek. Benim gibi inatçı olması lazım. Erkeklere kök söktürmeli. Erkeklerin yanına yaklaşmaması için öfkeli olması gerekiyor. Eğer kızım olursa annemin adını koyalım. Onu erkek gibi yetiştirmeye ne dersin? Çok düşündüm Rozerin başka bir yol yok. Kızımı mini tek,bikini giyerken düşünemiyorum. Saçlarıyla erkekleri mest ettiğini düşündükçe çıldırdım. O yüzden saçlarını kısa kestirip,pantolon giydirmeyi mantıklı buldum. Eğer kabul etmezsen iki yolumuz kalıyor. Birinci yol kızımı bir eve hapsetmek ve onu erkeklerden uzak tutmak. İkinci ihtimalde benim organ mafyası olmam. Organ mafyası olup kızımın yanına yaklaşan adamların ciğerlerini sökerim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rozerin -Töre Serisi 2-
General FictionBütün yollar çıkmaza giriyordu. Hayallerim,umutlarım siyaha dönüşürken pes edemiyordum. Vazgeçemiyordum. Kurtulmak istiyordum. Yaşamak,nefes almak istiyordum TÖRE SERİSİNİN İKİNCİ KİTABİ İLK ONU OKUMANİZİ TAVSİYE EDİYORUM