ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၃၆)

အပိုင်း (၃၆)

ရှန်ဖုန်းမင်က အရင်ဆုံး နန်းတော်သို့သွားလိုက်ပြီး မင်းကြီးကို အကြောင်းအရင်း သွားလျှောက်တင်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် သူက ရှန်အိမ်တော်သို့ပြန်လာပြီး မိဘများကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

သူက ထပ်ထွက်သွားတော့မည်ဟု ကြားလိုက်ရသဖြင့် တော်ဝင်ပညာရှင်ရှန်မှာ မျက်နှာညှိုးသွားတော့သည်။ မင်းသမီးတန့်ယန်း၏မျက်လုံးများကလည်း ပိုပြီး နီရဲလာသည်။ သည်နေ့ ရှန်ဖုန်းမင်က သူမကို ခပ်ခွာခွာနေနေသည်ကို ခံစားနိုင်လေသည်။

မနေ့က အသိစိတ် ပျောက်သွားပြီး ဒီလိုကိစ္စမျိုး လုပ်ခဲ့မိတာကို နောင်တရမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမက ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ။

ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်တွေတုန်းက ရှန်ဖုန်းမင် မိန်းမတွေအနားကို ကပ်အောင် သူမမှာ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ အကြံအစည်အမျိုးမျိုး သုံးခဲ့ပေမဲ့ တစ်ခုမှ အလုပ်မဖြစ်ခဲ့ဘူးလေ။ အဲဒီအစား  သားအမိနှစ်ယောက်ကြားမှာ အက်ကြောင်းတွေဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ သူ့အမူအကျင့်က ပိုပိုရက်စက်လာပြီး အိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း ပိုနည်းလာတာကို တွေ့ရတော့ သူမမှာ ကျိတ်ပြီး ငိုရတာလည်း အခါခါပဲ။

သူ့ဓားက နေ့တိုင်း သွေးပေနေတာလေ။ သူ အပြင်သွားလိုက်တိုင်း သူ ပြန်မလာတော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဆိုပြီး မစဥ်းစားဘဲကို မနေနိုင်ခဲ့ဘူး။

သူမမှာ ဒီသားတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာပါ။ သူသာ မရှိတော့ရင် သူမ...

ဒါကြောင့်ပဲ သူမက စဥ်းစားခဲ့တာပါ။ သူသာ ဇနီးတစ်ယောက်လောက် လက်ထပ်နိုင်ပြီး ကလေးတွေ ရှိလာမယ်ဆိုရင်... သားနဲ့ သမီးနဲ့ သူချစ်တဲ့သူနဲ့သာ အတူရှိနေရင် သူ အဲဒီအန္တရာယ်များတဲ့အလုပ်နဲ့ အချိန်တိုင်း သူ့အသက်ကို စွန့်နေတာတွေ မလုပ်လောက်တော့ဘူးလားလို့ပေါ့။

ပြီးတော့ သူမလည်း တခြားသူတွေလို သူမရဲ့ဘေးမှာ မြေးတွေ ကလေးတွေ ဝိုင်းနေတာမျိုး တကယ် လိုချင်မိပါတယ်။

မင်းသမီးတန့်ယန်းက ပါးစပ်ဟလိုက်ပြီး တုရန်ရှုကို သူမက အဝေးသို့ ပို့လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ပြောပြချင်ခဲ့လေသည်။ သို့သော် သူက သည်အကြောင်းကို လုံးဝကြားချင်မှာ မဟုတ်မှန်း သူမ သိနေသည်။