ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၆၄)

အပိုင်း (၆၄)

တာဝန်ခံစုန့်က ကျေးရွာဘက်တွင်ရှိသည့် သူ့ဇာတိသို့ ပြန်သွားပြီး အဘိုးကြီးစုန့်ကို သွားရှာကာ ထိုကိစ္စအကြောင်း ပြောပြလိုက်လေသည်။ အဘိုးကြီးစုန့်က ပလုတ်တုတ်လေးတစ်ခုကို ခေါင်းတွင်တွင် ခါလိုက်လေသည်။ သူ အစောပိုင်းနှစ်တွေတုန်းက စားဖိုမှူးကောင်းကို ကူညီပေးခဲ့တာ ဟုတ်ပါတယ်။ ဒီလိုအကူအညီမျိုးက သုံးပြီးသွားရင် ခင်မင်မှုလျော့သွားနိုင်တယ်။ မလိုအပ်ရင် သူ့ဆီမသွားပါနဲ့လား။

“အဖေ ကျွန်တော်တို့ စားသောက်ဆိုင်က အခုဆိုရင် သေရေးရှင်ရေး အခြေအနေဖြစ်နေတာ၊ အဲဒီချီရှန်းကျွီ ပိုင်ရှင်က ဘယ်လောက်တောင် မောက်မာလိုက်သလဲ အဖေမသိလို့နော်၊ သူက တည့်တည့်ကြီးကို လာစိန်ခေါ်တာ၊ ကျွန်တော်တို့ ပြိုင်ပွဲရှုံးခဲ့ရင် ဒီစားသောက်ဆိုင်ကို မဖွင့်သင့်တော့ဘူးလို့တောင် ပြောသွားသေးတယ်။

သူတို့တွေက ကျွန်တော်ခေါင်းပေါ် -ျီးတက်ပါနေတာ...”

တာဝန်ခံစုန့်က လိုအုပ်သည်ထက်ပိုပြောပြီး သူလုပ်ခဲ့သည့် ယုတ်မာသည့်လုပ်ရပ်များအတွက် ကျန်းယွင်ကျူးကိုပင် အပြစ်ပုံချလိုက်သေးသည်။ မည်သို့ဆိုစေ အဘိုးကြီးက ရွာတွင်နေပြီး အခြေအနေကို သိမည်မဟုတ်ပေ။

ဟုတ်ပါသည်။ အဘိုးကြီးစုန့်က ထိုစကားကို ကြားလိုက်ရပြီး ဒေါသခြောင်းခြောင်း ထွက်သွားတော့သည်။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်တဲ့လား။ အရည်အချင်းရှိတယ်ဆိုရင်တောင် ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး တဖက်သားကို အထင်သေးနိုင်ရတာလဲ။

နှစ်ယောက်သားက ချက်ချင်းခရီးထွက်ခဲ့ပြီး လုပြည်နယ်သို့ သွားလိုက်ကြတော့သည်။

နယ်စားအန်းဖင်အိမ်တော်တွင် တံခါးစောင့်က ကောင်းရွှင့်ကို တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကိုလာရှာကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ သူသည် အဘိုးကြီးစုန့်နှင့် တာဝန်ခံစုန့်တို့ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူတို့ကို မှတ်မိဖို့ပင် အချိန်တော်တော်ယူလိုက်ရသည်။

သူတို့၏ လာရင်းရည်ရွယ်ချက်ကို သိလိုက်ရပြီးနောက် သူက ဒုက္ခများသည်ဟုသာ မှတ်လိုက်တော့သည်။