ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၆၆)

အပိုင်း (၆၆)

“ဒါ ဘာအနံ့လဲ”

တစ်စုံတစ်ယောက်က ယစ်မူးကာ မေးလိုက်လေသည်။ ဝိုင်နှင့်အသား ရနံ့တို့ရနေသည်။ နှစ်မျိုး ပေါင်းလိုက်သည့်အနံ့က အသားတောတစ်ခုနှင့် ဝိုင်ကန်တစ်ခုထဲ ရောက်သွားသလို ထူးကဲလွန်းလှသည်။

အနံ့ကို သေသေချာချာ ရှူရှိုက်ကြည့်ရင် ဝိုင်က ဟွားတျောက် ဖြစ်ဖို့များတယ်။ အသားကရော။ အသားက ဘာလို့ အဲလောက်မွှေးနေတာလဲ။

“ ဧကန္တက နတ်ပြည်က အသားများလား”

တချို့လူများက မနေနိုင်တော့ဘဲ သွားရည်ကျလာတော့သည်။ သူတို့၏မျက်လုံးများသည် ကျန်းယွင်ကျူး၏အိုးမှ မခွာနိုင်ဖြစ်နေကြလေသည်။

နတ်ပြည်က အသားတဲ့လား။ ဒါက နတ်ပြည်ကအသားလား။

အဲဒါပဲ ဖြစ်ရမယ်။ မဟုတ်ရင် ဘာလို့ အဲလောက်အနံ့မွှေးနေမှာလဲ။

“မရတော့ဘူး။ ငါ ဆက်ပြီး သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး၊ ငါ စားချင်နေပြီ”

တချို့စိတ်မရှည်သည့်လူများက အော်ဟစ်ကြတော့သည်။ အဲလိုဆိုရင် ဘာစားရမှာလဲ။ အိမ်ပြန်ပြီး မန်ထိုပဲ စားရမှာလား။ သူတို့က အများကြီးစားနိုင်ပေမဲ့ အာသာမပြေနိုင်ဘူးလေ။ သည်လိုအရသာရှိတဲ့ အနံ့ကို ရှူးမိပြီးမှတော့ သူတို့က မန်ထိုပဲ စားနိုင်ရတယ်လို့။

တချို့လူများကတော့ စင်ပေါ်က ဒိုင်များကို အားကျနေလေသည်။ သူတို့သာ စောစောက သိခဲ့ရင် သူတို့လည်း ဒိုင်လူကြီးလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ စင်ပေါ်က လူတွေထဲမှာ တချို့ဆိုရင် သူတို့လောက်တောင် မကောင်းကြဘူး။

“ ချီရှန်းကျွီက ဘယ်တော့ ဖွင့်မှာလဲဗျို့”

ရုတ်တရက် ကျယ်လောင်သည့်အသံတစ်ခုက အော်ပြောလိုက်လေသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို အားလုံး၏ ထောက်ခံမှုကို ရရှိသွားတော့သည်။

ဟုတ်တယ်လေ။ ဘယ်တော့ဖွင့်မှာလဲ။ သူတို့လည်း ဝင်စားဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။

ဒီပြိုင်ပွဲက အကောင်းဆုံးသုံးမျိုး ပြိုင်ပွဲတစ်ခု ဖြစ်ပုံရတယ်။ အခု ဒုတိယဟင်းပွဲကို ပြင်ဆင်ပြီးပြီ။ ကျန်းယွင်ကျူးရဲ့အိုးထဲက အစားအသောက်က ပိုပြီးအနံ့မွှေးတာ သိသာတယ်။ သူမသာ ဒီပြိုင်ပွဲကို နိုင်သွားရင် ပြိုင်ပွဲတစ်ခုလုံး ပြီးသွားလိမ့်မယ်။