ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၆၉)

အပိုင်း (၆၉)

သူတို့သုံးယောက်သည် ရှဲ့အိမ်သို့ အမြန်ကြီး ရောက်လာကြတော့သည်။ ရှဲ့အိမ်တံခါးကို ပိတ်ထားသည်။ ရှန်ဖုန်းမင်က တံခါးကို ကန်ဖွင့်လိုက်ပြီး သုံးယောက်သား ခြံထဲ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။

တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေသည့် ရှဲ့လျန်က ရှဲ့ယုံ၏အခန်းဘက်သို့ ညွှန်ပြလိုက်သည်။ သူမသည် ထိုနေရာသို့ မသွားရဲပေ။

ကျန်းယွင်ကျူးနှင့် ရှန်ဖုန်းမင်တို့က လျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ အခန်းတံခါးက ဟ,နေ၏။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် အထဲတွင် ဖြစ်နေသည်များကို မြင်နေရလေသည်။

ကျိုးနေသည့်ခုတင်ပေါ်တွင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က တစောင်းလဲလျောင်းနေသည်။ သူမ၏ အောက်ပိုင်းအဝတ်အစားကိုသာ မြင်ရသည်။ ကျယ်လောင်သည့် အော်ငိုသံများ ထွက်နေလေသည်။

ခုတင်ဘေးတွင် လူနှစ်ယောက်ရှိနေပြီး လင်ယွိပိုင်နှင့် ရှဲ့ယုံတို့ပင်။

သည်အချိန်တွင် ရှဲ့ယုံက သူ့လက်ထဲ၌ ခါးပတ်ပြားကို ကိုင်ထားလေသည်။ ခါးပတ်က လင်ယွိပိုင်၏ လည်ပင်းကို ဆွဲညှစ်ထားပြီး သူ့ကို ခုတင်တိုင်နား ဆွဲကပ်ထားသည်။

လင်ယွိပိုင်က လက်နှစ်ဖက်နှင့် ခါးပတ်ပြားကို ကိုင်ထားပြီး လွတ်အောင်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း မတတ်နိုင်ပေ။ သူ့မျက်နှာက နီနေရာမှ ပြာနမ်းလာတော့သည်။ သူသည် သေပေတော့မည်။

“ကယ်ပါအုံး....”

ကျန်းယွင်ကျူးက ရှန်ဖုန်းမင်အား သူ့ကို ကယ်ပေးစေချင်လေသည်။

ရှန်ဖုန်းမင်သည် အခန်းထဲသို့ ခုန်ဝင်သွားနှင့်ပြီး ဖြစ်တော့သည်။ အခန်းထဲတွင် ဖျတ်ခနဲ အရိပ်တစ်ခုကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်. ကျန်းယွင်ကျူးသည် သူ့လှုပ်ရှားမှုကို သေသေချာချာ မမြင်လိုက်ရဘဲ ရှဲ့ယုံက နောက်ပြန် လွင့်သွားပြီး နံရံနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုက်မိကာ ပြန်ကျလာသည်ကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

အလွန်မှ ရုတ်တရက် ဆန်လွန်းလှသည်။ ရှဲ့ယုံသည် နံရိုးများကျိုးသွားကာ မြေကြီးပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေလေသည်။ သို့တိုင် သူသည် အသံတစ်ချက်ပင် မထွက်ပေ။