ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၅၁)

အပိုင်း (၅၁)

ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင် သမားတော်ကျင်းသည် နှစ်ရက်ကြာပြီးနောက် လက်ဆောင်ပစ္စည်းတချို့နှင့် ကျန်းအိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ နတ်ဆေးသမားတော်ဝူက ထွက်သွားပြီဖြစ်သည့်အကြောင်း သိလိုက်ရသောအခါ စိတ်ပျက်မှုကြီးစွာနှင့် ထိုနေရာတွင် ရပ်နေမိလေသည်။ သို့သော် မကြာလိုက်ပေ။ သူသည် တစ်ဖန် ဝမ်းသာသွားပြန်သည်။ နတ်ဆေးသမားတော်ဝူနဲ့ ဆုံတွေ့ခဲ့ရတာက သူ့အတွက် ကြီးမားတဲ့ဆုလာဘ်တစ်ခု ဖြစ်ပြီးသားပဲလေ။ သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အများကြီး မျှော်လင့်ထားလို့ရမှာလဲ။

သူသည် ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။

နေ့ရက်များက ၁၂လပိုင်း ၂၅ရက်နေ့သို့ မြန်မြန်ကြီး ရောက်လာခဲ့သည်။ သည်နေ့ကစပြီး မိုင်းတွင်းသည် အားလပ်ရက် စတင်ပြီး ၁လပိုင်း ၁၇ရက်နေ့အထိ အလုပ်ပြန်ဆင်းရအုံးမည် မဟုတ်ပေ။

စည်ကားနေတတ်သည့် ဝူလင်မိုင်းတွင်းသည် ရုတ်တရက်ဆိုသလို တစပြင်လို ဖြစ်သွားတော့သည်။ သည်အခွင့်အရေးကို ယူပြီး ကျန်းယွင်ကျူးက ဆိုင်ကိုပိတ်လိုက်ကာ ဆိုင်ပြန်ဖွင့်မည့် ၁လပိုင်း ၁၇ရက်နေ့အထိ စောင့်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

သည်အချိန်အတွင် သူမက လုမြို့သို့ သွားပြီး လမ်းဘေးဆိုင်လေးဖွင့်ဖို့ရန် ပြင်ဆင်စရာများအာလုံးကို ပြင်ဆင်လိုက်ပြီး နှစ်သစ်ကူးပြီးလျှင် စလုပ်ရမည်။

ကျန်းမိသားစုသည် ရုတ်တရက်ကြီး အလုပ်အားသွားသည်ကို အနည်းငယ် နေသားမကျသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် နှစ်သစ်ကူးအတွက် ပြင်ဆင်ရန်နှင့် နှစ်သစ်ကူးပစ္စည်းများကို သွားရောက်ဝယ်ခြမ်းလိုက်ကြသည်။

ဒါသည သူတို့တွေ ဝူလင်မြို့တွင် နေထိုင်သည့် ပထမဆုံးနှစ်ဖြစ်လေသည်။ အိမ်၏လူနေမှုက ပေါများကြွယ်ဝလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် ပြင်ဆင်မှုကောင်းများ လုပ်မည်ကိုတော့ ပြောရန်ပင် မလိုချေ။

အားလုံးက အဝတ်အစားသစ်တစ်စုံစီ ဝယ်လိုက်ကြသည်။ ကျန်းယွင်ကျူးတွင်တော့ အမျိုးသမီးလျိုထံမှ အဝတ်အစားများ ရထားပြီးဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးချန်က သူမအတွက် ဆံထိုးတစ်စုံ ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ ဆံထိုးများမှာ ငွေဆံထိုးများဖြစ်သော်လည်း လက်ရာမြောက်လှသည်။ ငွေဆံထိုးလေးတစ်ခုစီတွင် ပုလဲတစ်ခြမ်းကို ထည့်သွင်းထားလေသည်။ အလွန်မှ လှပလေသည်။