ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၇၉)

အပိုင်း (၇၉)

ကျန်းယွင်ကျူးသည် ဒေါသကြောင့် အနည်းငယ်မွန်းကြပ်သွားတော့သည်။ သူက အတင်းကို အရေောင်းအဝယ် လုပ်ချင်နေတာလား။ သူမက စားပွဲပေါ်တွင် ဆံထိုးကို တင်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်ကာ ဘာမှ မပြောလိုက်တော့ပေ။

နောက်ဆုံးတွင် ဆံထိုးက ရှန်ဖုန်းမင်၏လက်ထဲသို့ ပြန်ရောက်လာတော့သည်။

သည်နေ့သည် အနည်းငယ် နောက်ကျသွားခဲ့ပြီး သည်လိုကိစ္စမျိုးကလည်း ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ကျန်းယွင်ကျူးက အိမ်မှာပဲ နောက်တစ်ညအိပ်ပြီး မနက်ဖြန်မနက်မှ စီရင်စုမြို့သို့ ပြန်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။

ညကောင်းကင်က ပိန်းပိတ်အောင် မှောင်နေသည်။ သာယာသည့် စောင်းသံတစ်ခုက တိတ်ဆိတ်မှုကို ထိုးဖောက်သွားပြီး ထင်းရှူးပင်များက လေလို၊ တောင်းကမ်းပါးရံအောက်သို့ စီးဆင်းနေသလို ပင်။ တေးသွားက လွမ်းမောဖွယ်ကောင်းလေသည်။

ကျန်းမိသားစုက လူတိုင်းက ထိုအသံကို ကြားလိုက်ကြသည်။ သူတို့အားလုံးသည် လုပ်လက်စ အရာများကို ရပ်ထားလိုက်ပြီး စောင်းသံကို တိတ်တိတ်လေး နားထောင်နေလိုက်ကြလေသည်။

ကျန်းယွင်ကျူးကလည်း စောင်းသံကို ကြားလိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်က စောင်းတီးနည်းနှင့် ပန်းချီဆွဲနည်းကို မသိသော်လည်း ဘယ်လိုခံစားရမည်ကိုတော့ သိနေသည်။ စောင်းသံက အံ့ဩစရာကောင်းလောက်သည်။ သည်တေးသွားကို ‘ကွမ်းကျူ’ ဟုခေါ်သည်။ “ ကွမ်းကွမ်းငှက်လေးက ဝန်လက်ငှက်တွေကို ငိုညည်းလို့ မြစ်ကမ်းပါးပေါ်မှာ....”

ကျန်းယွင်ကျူး၏ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူသွားတော့သည်။ သို့သော် မကြာမီတွင် သူမသည် စောင်းသံ၏ ဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရပြီး စောင်းသံထဲတွင် နစ်မျောသွားတော့သည်။

ရုတ်တရက် ဂီတသံက ရပ်သွားပြီး ကျန်းအိမ်ကလည်း တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားသည်။

“ လူကြီးမင်းရှန်ရဲ့ စောင်းတီးနေတဲ့လက်သံပဲ”

အမျိုးသမီးချန်သည် အကြောင်းအရင်းကို မသိသော်လည်း စောင်းသံကို ကြားလိုက်ပြီးနောက် သူမ၏စိတ်နှလုံးက ပျော့ပြောင်းသွားတော့သည်။