ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အခန်း (၄၀.၂)

အခန်း (၄၀.၂)

သူက ပြောပြလေသည်။ ပထမတစ်ယောက်မှာ ရွာအနောက်ပိုင်းက ဖန်းမိသားစုဖြစ်သည်။ ဖန်းလောင်စစ်က လွန်ခဲ့သည့်နှစ်အနည်းငယ် မိုင်းတွင်းတွင် အလုပ်လုပ်ရင်း ခါး၌ ဒဏ်ရာရခဲ့သည်။ မိုင်းတွင်းက သူ့ကို ငွေတချို့ လျော်ကြေးပေးခဲ့သော်လည်း ထိုငွေက သမားတော်ပြရန်နှင့် ဆေးဖိုးအတွက်သာ လုံလောက်လေသည်။

သူ့မိန်းမက သူပြောပြချင်သည့် နောက်တစ်ယောက်ပင်။

“ဖုန်းမိသားစုက အခုဆို အခက်အခဲဖြစ်နေတာလေ၊ ဒီနှစ်ယောက်က အလုပ်ကြိုးစားပြီး လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရှိတဲ့သူတွေပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဖန်းလောင်စစ်က သူ့ဒဏ်ရာ ပြန်ကောင်းလာပြီးနောက်ပိုင်းကျတော့ မိုင်းတွင်းက သူ့ကို ထပ်မသုံးတော့ဘူးလေ၊ ဒီတောင်ပေါ်ရွာမှာ လူတစ်ယောက်က မိုင်းတွင်းထဲ မသွားနိုင်ရင် ငွေလုံးဝမရှာနိုင်တာ လူတိုင်းသိတယ်။

တကယ်က ဖန်းလောင်စစ်ရဲ့ကျန်းမာရေးကလည်း ပြန်ကောင်းနေပါပြီ၊ မနှစ်က သူ စပါးသယ်နေတာ မြင်ခဲ့သားပဲ၊ စပါးတစ်အိတ်က ဘယ်လောက်လေးလဲဆိုတာ စဥ်းစားသာကြည့်တော့၊ သူက စပါးအိတ်ကို ဘာပြဿနာမှမရှိဘဲ သယ်နိုင်တယ်လေ။ မိုင်းတွင်းက သူ့ကို ထပ်မသုံးတော့တာကတော့ အရမ်းရက်စက်ပါတယ်”

ကုယုံသယ်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူက ရွှီချင်ရှန့်ကို မိုင်းတွင်းသို့ မသွားခိုင်းခဲ့ခြင်းပင်။ ရွာထဲမှ လူငယ်နှင့် သက်လတ်ပိုင်းလူများက မိုင်းတွင်းတွေ ငွေရှာကြသော်လည်း ကိစ္စတော်တော်များများက သူတို့ထံတွင် လာဖြစ်တတ်ကြသည်။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ မထိခိုက်ပါဘူးဟု မည်သူက အာမခံပေးနိုင်ပါမည်နည်း။

ကျန်းယွင်ကျူးသည် သူက ဖုန်းမိသားစုလင်မယားကို သူမအား အမှန်ပင် ထောက်ခံပေးချင်မှန်း ခံစားမိလိုက်သည်။ မဟုတ်လျှင် သူသည် စကားအများကြီး ပြောနေလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

ဘေးတွင်နားထောင်ရင်း ကျန်းချိန်က စိတ်အေးသွားလေသည်။ သူသည် မိုင်းတွင်းတွင် တစ်လသာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသည်။ သတ္တုအရိုင်းတုံးကြီးတစ်ခု ကျလာပြီး လူငယ်တစ်ယောက်၏ခြေထောက် ကြေသွားသည်ကို ကိုယ်တိုင်မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ ထိုလူသည် တစ်စုံတစ်ယောက်၏ သား၊ ခင်ပွန်း သို့မဟုတ်  အဖေတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်။ သူသည် အနာဂါတ်တွင် မည်သို့ရှင်သန်မည်ကို မသိရပေ။