အပိုင်း (၄၅)
“သွားအိပ်တော့လေ”
ရှန်ဖုန်းမင်က ပြောလိုက်၏။
“ရှင်ကရော”
ကျန်းယွင်ကျူးက မေးလိုက်သည်။
“ ကျွန်တော် တစ်ခုခုကို စဥ်းစားနေလို့ပါ”
ကျန်းယွင်ကျူး :... ဟုတ်ပါပြီ။
နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်းတွင် ကျန်းယွင်ကျူး နိုးလာ၏။ သူမ၏စိတ်တို့က အများကြီး ကြည်လင်နေသည်။ မနေ့က သူမသည် အလွန်မှ အလျင်လိုပုံရသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ လူတစ်ယောက်က အဘိုးကြီးဝူကို ရောဂါကုပေးဖို့ ငွေစ တစ်ထောင် ပေးဖူးခဲ့ပေမဲ့ အဘိုးကြီးဝူက သူ့ကို တစ်ချက်တောင် လှည့်မကြည့်ခဲ့ဖူးဘူးလေ။ ဒါနဲ့များ ဟင်းတစ်ပွဲလေး ချက်တာက ဘယ်လောက်ရှိမှာလဲ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဘိုးကြီးဝူက အိမ်မှာရက်နည်းလောက် နေအုံးမှာပဲ။ သူမကလည်း စိတ်ရင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြပေးရမယ်လေ။
မနက်စာစားပြီးနောက် ကျန်းယွင်ကျူးတွင် လုပ်စရာရှိနေသည်။ သူမက ကျန်းလင်နှင့် ကလေးများကို ရပ်ခိုင်းလိုက်၏။
“ မနေ့က အစ်မ သခင်လေးကုကို ပြောလိုက်တာ နင်တို့လည်း ကြားတယ်နော်၊ အစ်မ သူ့ကို ဒီနေ့ကစပြီး မနှောင့်ယှက်ချင်တော့ဘူး၊ ပြီးတော့ စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ဖို့ပဲ သူ့ကို အာရုံစိုက်စေချင်တယ်။
နင်တို့က အရင်ကလေ့လာခဲ့တာတွေကို ပြန်လေ့လာထားလိုက်၊ နှစ်သစ်ကူးပြီးရင် မိသားစုမှာ ငွေရှိလာတဲ့အခါ အစ်မတို့က နင်တို့ ကျောင်းပို့ပေးမယ်”
အဆင့်တစ် စာတမ်းပိုင်ရှင် ကုယန်ကျိုးသည် အခုတော့ စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ရန် အရေးကြီးကာလသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ သူမက သူ့ကို မနှောင့်နှေးစေလိုပေ။ သူမက အခြေအနေကို ဆန်းစစ်ကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင် မိသားစုက တစ်နေ့လျှင် ၅လျန် ရှာနိုင်ပြီ။ နှစ်သစ်ကူးရောက်ဖို့ရာ တစ်လကျော်လောက် လိုသေးသည်။ သူတို့သည် လျန်၂၀နီးပါး ရှာနိုင်သေးသည်။ ကျောင်းလခအတွက် လုံလောက်နိုင်သည်။
YOU ARE READING
ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)
Romanceကျန်းမိသားစုမှာ သမီးနှစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်စီက ပန်းကလေးတွေနဲ့ ကျောက်စိမ်းရုပ်လေးတွေလို လှပကြတယ်။ အငတ်ဘေးရာသီနဲ့ ကြုံကြိုက်လာတော့ အသက်ဆက်ရှန်သန်ဖို့အရေး သမီးတွေထဲက တစ်ယောက်ကို ရောင်းမှဖြစ်မယ့် အခြေအနေရောက်လာတော့တယ်။ ကျန်းယွင်ကျူးက တုတ်ချောင်းအတိုတစ်ခု...
