အပိုင်း (၂၁)
“ဘာတွေလုပ်နေကြတာလဲ”
ယန်ရှန့်က တစ်ခုခုထူးခြားနေသည်ကို ရှာတွေ့လိုက်သည့်အလား အခန်းထဲက လူတိုင်းကို မေးလိုက်လေသည်။
သူ့ကို သည်ပုံစံ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှန်ဖုန်းမင်က သူ့ကို စကားမပြောချင်တော့ပေ။ သူ စကားပြောလိုက်လျှင်လည်း တစ်ခုခု ဖြစ်ပေတော့မည်။
အမျိုးသမီးချန်က ပြုံးကာ ပြန်ဖြေလိုက်၏။
“ ယွင်ကျူးက အလုပ်အတွက် စာရင်းမှတ်ချင်တာလေ ဒါပေမဲ့ အဒေါ်တို့တွေက စာမတတ်ကြဘူး၊ ဒီသခင်လေးက သူ့အတွက် စာရေးပေးနေတာ”
ထို့နောက် သူမက ယန်ရှန့်ကို မေးလိုက်၏။
“ ဆန်တွေ စုလို့ရခဲ့ရဲ့လား”
“ နည်းနည်းပါးပါး ရခဲ့ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်ထဲ သယ်လို့မနိုင်ဘူးလေ၊ အခုတော့ မစုထားသေးပါဘူး၊ ကျွန်တော့်လူတွေ ရောက်လာမှပဲ ဒီကိစ္စ ပြောကြမယ်” ယန်ရှန့်က ပြန်ဖြေလိုက်လေသည်။
အမျိုးသမီးချန်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ သူတို့ရဲ့လူတွေ မရောက်လာသေးကြတာကိုး။ သူမ ပြောပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဆန်ရောင်းဝယ်နိုင်မှာလဲလို့။
ကျန်းယွင်ကျူး၏ စိတ်ထဲတွင် အချက်ပေးသံများ မြည်သွားတော့သည်။ ယန်ရှန့် ပြောလိုက်တဲ့ သူ့လူတွေဆိုတာ ချီလင်ကိုယ်ရံတော်တပ်ပဲ ဟုတ်တယ်မလား။ မုန်တိုင်းကတော့ လာနေပြီ....
ယန်ရှန့်သည် သည်အကြောင်းကို လုံးဝမပြောချင်ပေ။ သူက အခုလောလော ရှန်ဖုန်းမင်းက ကျန်းယွင်ကျူးအတွက် စာရင်း ရေးပေးနေသည့်ကိစ္စကိုသာ ဂရုစိုက်သည်။ ရှန်ဖုန်းမင်က စာရင်းရေးပေးနေတာတဲ့လား။ သူက ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ် လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ရှန့်ဖုန်းမင်ဘေးတွင် မှီလိုက်ကာ စားပွဲကို ကြည့်လိုက်လေသည်။
“ မျက်နှာမည်းနဲ့ဧည့်သည် ဝက်ကလီစာ ၁၈ ဝမ်....”
သူ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ရုတ်တရက် အော်ရယ်ချင်စိတ် ပေါက်သွားပြီ။ ဘာလုပ်ရမလဲ။
VOCÊ ESTÁ LENDO
ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)
Romanceကျန်းမိသားစုမှာ သမီးနှစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်စီက ပန်းကလေးတွေနဲ့ ကျောက်စိမ်းရုပ်လေးတွေလို လှပကြတယ်။ အငတ်ဘေးရာသီနဲ့ ကြုံကြိုက်လာတော့ အသက်ဆက်ရှန်သန်ဖို့အရေး သမီးတွေထဲက တစ်ယောက်ကို ရောင်းမှဖြစ်မယ့် အခြေအနေရောက်လာတော့တယ်။ ကျန်းယွင်ကျူးက တုတ်ချောင်းအတိုတစ်ခု...
