အပိုင်း (၅၅) (ခ)
တော်ဝင်ပညာရှင်ရှန်က စိတ်အေးသွားပြီး ပြောလိုက်၏။
“ မြို့တော်ကို ပြန်မလာတာ ကောင်းတယ်၊ သူ့ကို ကောင်းကောင်းအနားယူလို့ပြောလိုက်၊ ဪ ဟုတ်သားပဲ၊ သူက လုပြည်နယ်မှာနော် ဟုတ်လား၊ ငါတို့တွေကို တိတ်တိတ်လေး သွားတွေ့ကြရင်ကော၊ စိတ်မပူပါနဲ့ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး”
ဒါက.... ယန်ရှန့်သည် မွန်းကြပ်သွားတော့သည်။
မင်းသမီးတန့်ယန်းသည် ရှန်ဖုန်းမင် အဆင်ပြေနေသည်ကို နောက်ဆုံးတော့ ယုံကြည်သွားလေသည်။ ထို့နောက် သူမ၏အာရုံက လုပြည်နယ်ဟူသည့် စကားတွင် ရပ်သွားတော့သည်။ လုပြည်နယ်။ ဒါ ရှန်ဖုန်းမင်အတွက် လုပြည်နယ်ကို သွားတာ သုံးကြိမ်မြောက်ပဲ။ ဟုတ်တယ်မလား။ သူက ဒီတစ်ခါ တရားခံတွေနောက် လိုက်ခဲ့တာဆိုပေမဲ့ သူက လုပြည်နယ်မှာ အနားယူဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာတဲ့လား။
သူမသည် ပြီးခဲ့သည့်နှစ်ခေါက်က ရှန်ဖုန်းမင် ယူပြန်လာသည့် အစားအသောက်များနှင့် ကြွေခရားအိုးပေါ်က လက်ရေးကို စဥ်းစားလိုက်မိလေသည်...
“ ဟုတ်တာပေါ့၊ သူ့အတွက် လှုပ်ရှားဖို့ မသင့်တော်သေးဘူး၊ သူ့ကို သွားတွေ့ရင်ကော အဆင်ပြေမလား”
သူမက ပြောလိုက်လေသည်။
သူမနှင့် တော်ဝင်ပညာရှင်ရှန်တို့သည် ကိစ္စတစ်ခုကို သဘောတူညီမှုရရန် အလွန်မှာရှားပါးလေသည်။
“ အခုက လူတိုင်းက ရှန်အိမ်တော်ကိုပဲ မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေကြတာ၊ မင်းသမီးနဲ့ တော်ဝင်ပညာရှင် ရှန် တို့ တိတ်တိတ်လေး ခိုးထွက်လဲ အလုပ်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူးလားလို့ပါ” ယန်ရှန့်မှ သတ္တိမွေးလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်လေသည်။
“ တစ်ယောက်ယောက်ကသာ သိသွားရင်....”
မင်းသမီးတန့်ယန်းက တော်ဝင်ပညာရှင်ရှန်နှင့် အတွေးတူနေသည်။
“ ရက်အနည်းငယ်ကျရင် ဖုန်းမင်က လူကြီးမင်းတို့အတွက် စာပို့လာပါလိမ့်မယ်၊ အဲဒီအခါကျမှ သူနှင့် တိုင်ပင်လိုက်ပါလား” ယန်ရှန့်သည် သူ့မှာ သည်လိုသာ လုပ်နိုင်တော့သည်ဟု ထင်လိုက်မိတော့သည်။
ČTEŠ
ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)
Romanceကျန်းမိသားစုမှာ သမီးနှစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်စီက ပန်းကလေးတွေနဲ့ ကျောက်စိမ်းရုပ်လေးတွေလို လှပကြတယ်။ အငတ်ဘေးရာသီနဲ့ ကြုံကြိုက်လာတော့ အသက်ဆက်ရှန်သန်ဖို့အရေး သမီးတွေထဲက တစ်ယောက်ကို ရောင်းမှဖြစ်မယ့် အခြေအနေရောက်လာတော့တယ်။ ကျန်းယွင်ကျူးက တုတ်ချောင်းအတိုတစ်ခု...
