ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၄၁)

အပိုင်း (၄၁)

ကျန်းယွင်ကျူးတို့အဖွဲ့သည့် အိမ်သို့ပြန်လာပြပြီး နေ့လယ်စာချက်ပြုတ်ရန် ချက်ချင်း ပြင်ဆင်လိုက်ကြသည်။ ဖန်းလောင်စစ်နှင့် သူ့မိန်းမတို့သည်လည်း သွက်သွက်လက်လက် ရှိလှသည်။ သူတို့သည် အလုပ်တိုင်းကို အားတက်သရာ သဲကြီးမဲကြီးလုပ်ကြလေသည်။ ကျန်းယွင်ကျူးနှင့် အမျိုးသမီးချန်တို့သည် ပိုပြီးသက်သာလာတော့သည်။

ချက်ပြုတ်နေစဥ် ထိုလူငယ်လေး ကုချီဖုန်းက ထပ်ရောက်လာပြန်သည်။ သူသည် ခြံထဲက ဟင်းရနံ့များကို ရှူရှိုက်လိုက်ပြီး မီးဖိုဆောင်ထဲတွင် အလုပ်များသည့် ကျန်းယွင်ကျူးကို သွားရည်တမြားမြားနှင့်  ပြောလိုက်တော့သည်။

“ အစ်မ ကျွန်တော့်ကို ငှားလို့ရပါတယ်၊ ကျွန်တော် လခအများကြီး မလိုချင်ပါဘူး၊ ကျွန်တော့်ကို တစ်လ ၂လျန်ပဲပေးပါ၊ မဟုတ်ဘူး၊ ၁လျန်ပဲပေး”

ကျန်းယွင်ကျူးက သူ့ကို အချိန်ပေးကာ ပြည့်လိုက်ပြီး တွေဝေမနေဘဲ ငြင်းလိုက်တော့သည်။

“မငှားဘူး”

သူ့အသက်အရွယ်လေးနဲ့ ကလေးအလုပ်သမား ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ ပြီးတော့ သူ့မိသားစုက သူ့ကို စာလေ့လာပြီး တော်ဝင်စာမေးပွဲ ဖြေစေချင်နေတာကို။ သူ့ကို ငှားလိုက်ရင် ပြဿနာရှာသလို ဖြစ်သွားမှာပေါ့။

“ဒါဆို ကျွန်တော် တစ်ပြားမှမလိုဘူး၊ ဟုတ်ပြီလား၊ အစ်မက ကျွန်တော့်ကို တစ်ရက် သုံးနပ်ကျွေးရင် ရပြီ” ကုချီဖုန်းက ပြောလိုက်သည်။

“ ဒါလည်း မရဘူး” ကျန်းယွင်ကျူးက ပြောလိုက်၏။

ကုချီဖုန်းသည် သူမက သူ့ကို မငှားဖို့ရာ ဆုံးဖြတ်ထားမှန်း နားလည်သွားတော့သည်။ သူက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်၏။ သူ့မျက်လုံးများက ဝေ့သွားပြီး တစ်ချက်အကြည့်တွင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျန်းလင်ကို သတိထားမိသွားတော့သည်။ သူက ချက်ချင်း ထိုနေရာသို့ ရောက်သွားတော့သ်ည။

သူသည် ကျန်းလင်နှင့် ရွယ်တူနီးပါး ဖြစ်လေသည်။ မကြာလိုက်ပေ နှစ်ယောက်သားက ခင်မင်သွားကြပြီး သူငယ်ချင်းလို စကားဖောင်ဖွဲ့နေကြတော့သည်။