ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၃၀)

အပိုင်း (၃၀)

တောင်ခြေက ကြီးမားသည့် စစ်တပ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဝမ်ပင်းသည် သူတို့ ကံဆိုးမိုးမှောင် ကျပြီးမှန်း သိလိုက်လေသည်။

“စစ်သူကြီးကြီးဝမ်”

ကျူးလျန့်၏မျက်နှာသည် ကြောက်လန့်သွားကာ ဖြူဆုတ်သွားတော့သည်။ ဘာလို့ တပ်စုတွေအများကြီးရောက်နေတာလဲ။ ဧကန္တ ဝမ်ပင်း မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ ရှန်ဖုန်းမင်က သူတို့ကို လာဖမ်းတာလား။

ဝမ်ပင်းသည် သူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် သူ့ဓားရှည်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကျူးလျန့်ကို ခေါင်းဖြတ်သ-တ်လိုက်တော့သည်။ မနေ့ညက သူသာ အသက်ရှင်ဖို့ လောဘမကြီးခဲ့ဘဲ သေမှာမကြောက်ခဲ့ဘူးဆိုရင် သူတို့တွေမှာ တိုက်ခိုက်ဖို့ အခွင့်အရေးတစ်ခုလောက် ရှိခဲ့သေးတယ်။ ထွက်ပြေးပြီး တိုက်ပွဲကို နှောင့်နှေးအောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒီလိုလူမျိုးအတွက်တော့ သူတို့တွေ အသ-တ်ခံရရင်တောင် သူတို့ရဲ့အမုန်းတရားက ပျောက်ကွယ်သွားမှာမဟုတ်ဘူး။ယန်

ရှန်ဖုန်းမင်နှင့် ယန်ရှန့်တို့သည် လူများကို ဦးဆောင်ကာ တောင်ပေါ်လမ်းအတိုင်း တက်သွားကြပြီး သည်မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

ယန်ရှန့်က မျက်လုံးများကို ကျုံ့ထားလိုက်၏။ အလိုလေး။ သူ့ရှေ့မှာတောင် လူသ-တ်ရဲတယ်ပေါ့လေ။

ဝမ်ပင်းသည် ရှန်ဖုန်းမင်ဘက် လှည့်ကြည့်ကာ ရုတ်တရက် ဝါးလုံးကွဲအော်ရယ်လိုက်လေသည်။ သူသည် ထိုငွေကို လက်မခံသင့်ခဲ့သလို တခြားသူများ၏ လှည့်စားခြင်း မခံခဲ့သင့်ကြောင်းကိုသာ နောင်တရမိတော့သည်။ အောင်မြင်မှုနဲ့ ကျရှုံးမှု။ ကျော်ကြားမှုနဲ့ကြွယ်ဝမှုတို့က ခေါင်းတစ်ဖက် အလှည့်မှာ ဗလာအတိဖြစ်သွားတာပဲ။

နောင်တရဖို့ရာ အရမ်းနောက်ကျသွားပြီပဲ။

ယန်ရှန့်က လက် အချက်ပြလိုက်၏။ စာရင်းထဲကအတိုင်း သူတို့သည် အားလုံးကို ဖမ်းဆီးခဲ့ကြသည်။

ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ၁၂ယောက်မကသည့် ချီလင်သက်တော်စောင့်များသည် လူများကို စတင်ဖမ်းဆီးလိုက်ကြတော့သည်။ အချိန်တိုအတွင်းတွင် အားလုံးက ဒူးထောက်နေကြလေသည်။