ÜLKÜ

Bölüm 11

HERRRKESSE SELAM BENİM MİNNACIK AİLEMMM

BUGUN O KADAR MUTLU VE KUTLU BİR GUN KI SİZE NE JADAR TESEKKUR ETSEM AZ

Neyse duygu seli konusmami boluj sonunda atarim

Hos okumalar :*

Bolumun ilham kaynagi: James Arthur-Impossible

Pamuk eller satir arasi yorumlara/31.03.2024

23.06.2023

"Esmer bombammm!"

"Başlarım esmer bombana!" Yeliz asenaların eğitimini tamamladıktan sonra dönerken Can bir anda karşısına çıkıp kolunu omzuna atmıştı. "Hadi, hadi. Senin de hoşuna gidiyor da çaktırmıyorsun." Can öne eğilip Yeliz'le geleceği sırada Yeliz utanıp kafasını diğer tarafa çevirdi. Savrulan at kuyruğu saçlarından yayılan nergis kokusunu derince içine çekmesi Yeliz'in de dikkatinden kaçmamıştı. Can'a karşı son bir haftadır kalbi olması gerekenden çok daha fazla hızlı atıyordu. Ve Yeliz de bu duruma karşı oldukça şaşkındı. "Nergis, çok güzel kokuyorsun."

Yeliz duyduğu başka bir kadın ismiyle hızla Can'a dönüp kaşlarını çattı. "Nergis kim?"

"Kokun Yeliz, buram buram nergis kokuyorsun. Ve ben de nergis kokan birinin ruh eşim olduğunu hissediyorum." Can mest olmuş gibi tekrar derin bir nefes aldığında Yeliz belli belirsiz gülümsemişti. Bu çocuğun ağzı iyi laf yapıyordu ve Yeliz'i de bir güzel etkiliyordu. "Yürü git. Senin gibi uçkursuza güvenmem ben."

"Kaç yıllık bomba imhacıyım elimden kaçan bomba olmadı da senin bir çift gözünde patladım be Yeliz."

"Kim bilir daha kaç kişiye böyle konuştun?" Can kolunu biraz kendine çekip Yeliz'i de kendine yaklaştırdığında son bir haftadır olduğu gibi bu sefer de hiçbir olumsuz tepki almadığında aslında çoktan yeşil ışığa doğru gittiğinin farkındaydı. "Güzelliğinden ötesi varsa gel sen vur beni." Can'ın güzellikten kastı tabii ki sadece dış güzellik değildi. Yeliz'in görünüşü kadar en az içi de çok güzeldi. Kalbi yumuşacıktı mesela. En basitinden askeriyede olan sokak hayvanlarını severken yüzü şekilden şekile giriyor, binbir türlü tatlı şeyler söylüyordu onlara. Bir insanın güzelliği Allah'ın onlar benim dilsiz kullarım dediği masum arkadaşlarımıza olan tavırlarından belli olurdu. Yeliz'in de içindeki güzellik dışına vurmuştu.

"Zamana ihtiyacım var." Yeliz gülümsemesini gizlemeye çalışarak omzundaki koldan kurtulup adımlarını hızlandırdı.

"Zaman senin köpeğin olsun, esmer bombam!" Can arkasından kollarını açarak haykırdığında Yeliz utanıp elini ağzına çıkararak gülüşünü gizlemişti. "Ne o kız? Yüzünde güller açıyor." Nare binadan çıkarken Yeliz'in leyla hallerine gülmeden edememişti. Arkasındaki Can'ı gördüğünde ise olayı çakması uzun sürmemişti. "Anlaşıldı neden kikir kikir güldüğün. Bomba imhacı seni yine patlatmış." Yeliz'in bir haftadır Can'ın yanında derin derin nefesler alması Nare'nin gözünden kaçmamıştı.  Bu aralar esmer bomba ya da kara kız dese sadece yalandan kaşlarını çatmaktan bir şey yapmıyordu. "Nare."

"Efendim kara kız." Nare göz kırpıp kafasını sallamaya başladığında Yeliz utandığını belli etmemeye çalışsa da yine de açık vermişti. Görüntüsünün aksine pamuk gibi bir yüreğe sahipti Yeliz. İçindeki neyse dışındaki de oydu. Asla rol yapamıyordu. "Neyse, neyse. Üstüne çok gitmeyeceğim. Her şey taze daha. Yarbay bekliyor bizi." Can'a da bağırdıktan sonra içeri geçmişlerdi. "Ev arkadaşım."