ÜLKÜ

Bölüm 38

HERRRRRKESE SELAM DOSTLARİMMMMMMM

NASİLLARSİNİZ EFENDİMMM

ASAGİDA GORUSURUZ EFENDİM

HOS OKUMALAR :*

Pamuk eller satir arasi yorumlaraaa/22.10.2024

Paketten çıkardığım ikinci çıkartmayı da torpidonun üstüne yapıştırırken kendi kendime bir şeyler mırıldanıyordum.

"Direksiyona yapıştırmayacak mısın?" dediğini duymuştum Atakan'ın. "Şimdi araba kullanıyorsun ya, zorlanırsın belki." diye cevap verdiğimde başını iki yana sallamıştı. Parmağıma yapıştırdığım çıkartmayı da torpidoya yapıştırdıktan sonra direksiyona hangi çıkartmayı yapıştıracağımı düşünmeye başladım. Bir tane kayan yıldızlı bir çıkartma vardı, o olabilirdi. Ama yeşil kalpli çıkartma da gözüme batıp duruyordu. Parmaklarıma yapıştırdığım iki çıkartmaya kararsız gözlerle baktığımı fark etmiş olacak ki "İkisini de yapıştır." şeklinde bir seçenek atmıştı ortaya.

Hızlı hızlı başımı salladıktan sonra hafifçe ona doğru eğilip düğmelere gelmeyecek şekilde iki çıkartmayı da yapıştırdıktan sonra heyecanla yerimde kıpırdandım. "Ay Atakan! Çok güzel olmadı mı ya?" Bakışlarımı ona çevirip alttan alttan ona bakmaya başladığımda ağırca başını sallamıştı. Bakışlarını yoldan çekmeden dudaklarını alnıma değdirdiğinde derin bir nefes verdim.

Şehrin girişindeki petrol ofisinde durduğumuzda ceplerini yoklamıştı. "Cüzdanımı arkaya mı atmışım? Baksana bir." Başımı sallayıp arkaya uzandığımda Nohut'un pusetinin yanındaki cüzdanını zar zor iki parmağımla tutabilmiştim. Cüzdanı kaldırdığımda bir tarafı açılmış, yanlışlıkla içindeki şeyi görmüştüm.

Küçük Nare'nin kurtarıcısına hediyesi; yeşil bilekliğim.

Cüzdanı ona uzatamadan öylece cüzdanın içindeki yeşil bilekliğe bakarken parmaklarını şıklatarak dikkatimi çekmişti. "Kartımı alabilir miyim?" Ağırca başımı sallayıp kartını ona verdikten sonra resim bölmesindeki bilekliğe bakmaya devam ettim. O işlerini hallettikten sonra arabayı petrol ofisinden çıkarmadan kenara park etmişti. "Sen bilekliği mi saklıyorsun?" Sonunda konuştuğumda derin bir nefes verip başını sallamıştı. "Duyduğun minnete minnet duymazsam insan içine çıkıp da ben adamım demem. Yıllarca saklamışsın, en masum şekilde. Şimdiki Nare değil, 4 yaşındaki Nare'nin hediyesi bu. Ve bu hediyeyi saklayan şimdiki Atakan değil, 4 yaşındaki Atakan." dediğinde cüzdanını ona uzattım. "4 yaşındaki ve şimdiki yaşındaki Atakan'a ayrı ayrı bir teşekkür borcum var."

"O borç çoktan ödendi. O Atakan bu bilekliği içindeki kıpır kıpır heyecanıyla burada saklıyor. Bu Atakan ise içini kıpır kıpır eden bu gülüşü yüreğinde taşıyor." derken gülüşümü göstermek için iki parmağıyla dudaklarımın kenarlarını yukarı doğru kaldırmıştı.

"Çocukluk fotoğrafın var mı?" diye başka bir konuya geçmesi şaşırmama neden olmuştu. "O nereden çıktı?" dediğimde cüzdanını tekrar açıp bilekliğin ortasındaki boşluğu göstermişti. "Çocukluğunu yaşatacağım Nare." demişti arabayı tekrar çalıştırırken.

"29 yaşındaki haline öyle bir çocukluk yaşatacağım ki, benim çocukluğum kıskanacak."

Dudaklarımı büzüp başımı hafifçe sağa yatırarak ona baktığımda göz kırpıp yanağımdan makas almıştı. Bu adam gerçek olamayacak kadar mükemmel biriydi. Bu adam gerçekliğimin de ötesindeydi.

"Dur cüzdanımda var mı bakayım." deyip yan tarafımdaki çantamın içinden cüzdanımı çıkardıktan sonra resim köşesindeki fotoğrafları ayıklamaya başladım. Nenemin, nenemle benim, babamla nenemin, Can'la benim, üçümüzün, Ülkü'nün aile fotoğrafı... Maşallah ben hariç herkesin fotoğrafı vardı ama bu kadar bol fotoğraf saklamayı çok seviyordum. En arkada minik ve kenarları soyulmaya başlamış küçüklük fotoğrafımı bulduğumda ona uzattım. Saçlarım iki yandan bağlanmış, onları parmaklarıma dolamış bir şekilde kameraya doğru sırıtıyordum."Bak, burada okula başlıyorum." Omuzlarımdaki çanta askısını gösterdiğimde bakışlarını yoldan çekip benim fotoğrafıma dikmişti. "Ne güzel gülmüşsün." dediğinde utanıp elimle dudaklarımı kapatmıştım.