B PLANI

B PLANI IX

                                   Sabırsız Bir Yüreğin Çırpınışları

"Sevgili Işık,

Yazışmak söz konusu olmadığı için bu geç saatte sana yazmak bana çok ters gelmedi. Uyandığında bulur, umarım okursun.

Sana yazmak istediğim çok şey var.

Öyle çok şey var ve zihnimde durmaksızın yer değiştirip beni öyle yoruyorlar ki, düşüncelerimi toparlayıp yazmaya başlamakta zorlandım. Hala bir düzen yok zihnimde ama sana yazma ihtiyacım çok şiddetli. Parmaklarım tuşlara dokunmaya başladıkları andan beri, yanımda olduğunu, beni dinlediğini ve bunun içime saldığı huzuru hissediyorum. O yüzden durmak istemiyorum. O huzursuzluğa geri dönmek değil, sana hissettiğim yakınlıkla bu huzura sığınmak istiyorum. Eğer kopuk ya da dağınık düşüncelerimle kafanı karıştıracak olursam, sebebin bu telaşlı yazma ihtiyacı olduğunu bilmeni istedim.

Seni düşünmek keyifli olduğu kadar kederli ve korkutucu da. Çünkü seni tanıyana dek bilmediğim bir yalnızlıkla yaşıyorum artık. Sanki hep seni aramışım ben ve bulduğumdan beri, hem bilmediğim bir sevinçle ısınıyor, hem de hiç bilmediğim bir yalnızlıkla üşüyorum. Sana yazmaktan için için duyduğum korkunun yerini bu aldı; seninle fark ettiğim üşüten yalnızlığın bundan sonraki ömrümde sürüp gitmesi. Sadece sana yazdığımda kayboluyor o yalnızlık. Güneş'in (Artık onun adını senden saklamak istemiyorum; hayatımdaki en önemli insanı, hele hele sana anlatırken Ayşe gibi gereksizce uydurulmuş bir ad kullanmak beni rahatsız ediyor) yanımda olması bile böyle bir yalnızlıkla baş etmeme yetmiyor. Evet, en iyi dostumun ilk kez bana yetmediğini hissediyorum. Çünkü gereksediğim sensin. Sadece sen.

Bilmeden seni nasıl bu denli büyüttüm ben? Bu kadar büyüdüğünü seninle konuştuğumuz o geceye dek nasıl anlamadım? Ve şimdi anlamışken, yüzünü bile bilmediğim Sevgili Işık, ben senden nasıl uzak durabilir, senden nasıl vazgeçebilirim?

Son birkaç gündür, zihnim ve yüreğim seninle yaşadığımız bu karşılaşma ile sarsıldığı kadar sevdiklerimle de sarsılıyor. Güneş'le ilgili kaygılarımı biliyorsun. Üstüne kendi kardeşim ve Güneş'in kardeşiyle ilgili kaygılar da eklendi. Çevremdeki bütün hayatlar, sevdiklerimin hayatları kırılıp dökülürken, hiçbir şeyin sarsamayacağına inandığım o inatçı ümide tutunmakta zorlanmaya başladım. Bunca kırık hikaye içinde benimkinin mutlu olmasının şansı nedir? Hele hele sen Mehmet dediğin o adamla evlenmek kararlılığını yineleyip artık sana yazmamamı söylemişken?

Evet, Sevgili Işık! Tahmin ettiğin gibi kırığım bugün. Dün geceki inatçı, sabırlı, ümit dolu adamdan çok farklı hissediyorum bu gece. Sevdiklerimin ümitsizliğinde kendi ümitlerimi de kaybetmiş gibiyim (Düşündüğümüz kadar tek kişilik değil hissedişlerimiz; sevdiğimiz her bir insana bağlı). Senden vazgeçecek değilim. Ama beni sana yazmaktan alıkoyan o korkuyu bütün şiddetiyle duyuyorum artık ve bu korku ümitten daha güçlü.

Keşke bana ümit versen. Keşke o ümidi hissetmenin yüreğime saldığı sevinci yeniden uyandırsan.

Keşke içimdeki kederi yatıştıracak birkaç sözcük duyabilseydim senden. Sana nasıl ihtiyacım var."

Maili yolladı ve varlığını kuşatmış keder, yalnızlık ve karanlık duyguları ile üşüyerek ekrana gözlerini dikip oturdu. Ne kıpırdıyordu, ne de belli bir şey düşünüyordu. Sadece nefes alıyordu.