-Otuz beş yaşına girdiğinde hala bekarsak birbirimizle evlenelim.
Güneş tükürüğünde boğulacağını sandı. Özgür, en iyi dostu ne diyordu böyle? Yaşadığı şoku gizlemek için işi şakaya vurup;
-Evleniriz canına yanayım, diyerek güldü. "Tohuma kaçmaktan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Morsalkımlı Verandada Bir Gece
Özgür program yaptığı gecelerde iki biradan fazlasını içmezdi. Güneş de sadece iki bira içti. O yüzden arabalarını geride bırakma derdi olmadan, kendi arabalarıyla kadının evine gittiler.
-Bira alayım mı, kahve mi içeriz, diye sormuştu Özgür yola çıkmadan.
-Bira var evde zaten ama kahve içeriz. İçme havasında değilim.
-Ben de, dedi Özgür. "Ayık kafa ile laflamak daha iyi."
Bu kararlarına uygun olarak birer kahve ile verandada oturduklarında saat iki buçuğu geçiyordu ve gecenin sessizliği sokağa çökmüştü. İkisi de uzun süre, çocukluklarından beri pek çok anıyı bölüştükleri bahçeyi izleyip anılara gömüldüler.
Güneş ona bir bakış attı. Özgür'ün, babaanesine kendisi kadar düşkün olduğunu çok iyi biliyordu. Babaannesine ziyaretlerinden birinde onu da katmıştı yanına ve ondan sonra, giderek artan sıklıkla Özgür de hep yanlarında olmuştu. Pervin Sultan onlara çiçeklerle ilgilenmeyi, onların dillerinden anlamayı, doğanın seslerini dinlemeyi ve özellikle de kitap sevgisini öğretmişti.
-Ben de, dedi iç geçirip. "Onun evinde yaşamak, bu bahçeyle ilgilenmek, her sabah ve her gece bu verandada oturmak ona yakın olmak benim için. Ama bazan başımı dizlerine yaslamayı çok özlüyorum. Saçlarımı okşamasını, şarkı söylemesini, en çok da daha önce hiç anlatılmamış bir başka hikayesini anlatmasını..."
-Hatta aynı hikayeyi yeniden anlatmasını, derken gülümsedi Özgür.
Güneş hafifçe güldü.
-Evet, son yıllarında biraz tekrara kaçar olmuştu.
İkisi de iç geçirmişlerdi.
-Hep onunla dedemin yaşadığı gibi bir aşk yaşamak istedim. Onun gibi bir gelin olmak istedim. Pek çok şey gibi, kafamdaki aşk hayalini de yaratan oydu.
-Bunu tahmin ediyorum, dedi Özgür. "Fuat'la olacak mı, Güneş?"
Güneş ona bakmak yerine, gözlerini mabet ağacına dikti. Kendisi için babaanesine en yakın ve yaşamaya devam eden şeye. Babaannesi gibi görkemli, göz alıcı, hem zarif, hem de güçlü.
-Bilmiyorum.
Özgür yine bir savunma beklediği için şaşırmıştı. Herhalde Güneş kendisine hiç olmadığı kadar açık olmak istediği konusunda gerçekten içtendi.
-Nikahı ertelemeyi hiç düşündün mü?
-Hiç düşünmedim, dedi içtenlikle. "Bir anlamı yok. Fuat'ı tanıyacağım kadar tanıdım zaten. Ne hissettiğimi de üç aşağı beş yukarı biliyorum. Onunla hissettiğim huzuru ve güveni hiç kimseyle hissetmedim. Mükemmel bir ilişki olmadığının farkındayım ama çok güzel bir ilişki. Yaşadığım en güzel ilişki. Birlikte olduğum en güzel adam. Onun yanında ben de en iyi Güneş'im... Bilmediğim yarının ne getireceği. İki yıl daha beklesem, yine bilmeyeceğim. Deneyip görmek zorundayım."
