🥀Part 2 : Stars And Raindrops🥀
On dört saat süren bir uçusun ardından sonunda New York'a iniş yapmıştık. Doğruca otele geçtik. Uçak yolculuğu çok uzun sürdüğünden kendimi yorgun hissediyordum ama bu uykum var yorgunluğu değildi. Otel odasında canım sıkıldığından bir süredir de yapmadığım için canlı yayın yapmayı düşünmüştüm. Öncelikle Jeonghan abiyi arayıp bilgi vermeliydim. Kısa bir çalışın ardından açılmıştı.
"Efendim Seungmin." Sesi uykulu geldiğinden acaba vazgeçsem mi diye düşündüm. Jeonghan abi, ben canlı yayın açtığımda kapatana kadar izlerdi. Şimdi uyuyorsa mecbur uyanacaktı.
"Napıyorsun? Ben canlı yayın açmayı düşündüm de sana da bir sorayım istedim."
"İyi düşünmüşsün. Bayadır açmamıştın. Hayranlarının da hoşuna gidecektir. Kendini iyi hissetmene sevindim."
"Tamamdır."
O kadar insanla canlı yayında konuşmayı kendim istediğim için bu yorumu yapmış olmalıydı çünkü genelde zorunluluktan açardım. Beni seven insanları görmek mutlu olmamı sağlıyordu ama o kadar süre gülümsemeye çalışmak benim için bazen yorucu oluyordu. Ekran önündeyken ifadelerime daha çok dikkat etmem gerekiyordu. En küçük davranışımdan binlerce teori üretilebiliyordu. Hem kötü olduğumu bilmelerini hem de bunun için üzülmelerini istemiyordum.
Otel odasınında güzel olacağını düşündüğüm bir köşe buldum. Yorumları okuyacağım telefonumu elime aldım diğerini de karşıma sabitlemiştim. Önce kameradan ışığı ve nasıl gözüktüğümü kontrol ettim. İyi gözüktüğüme emin olduktan sonra yayını başlat tuşuna basmıştım. Bir süre gülümseyerek ekrana baktım. İzleyici sayısının artmasını bekliyordum. Kısa bir sürede istediğim sayıya ulaşınca gelenlere selam vererek konuşmaya başladım.
"Merhaba, nasılsınız? Uzun zamandır görüşemiyorduk."
Bir sürü yorum akıyordu. Her canlı yayın açtığımda ünlü idol gruplarını takdir etmeden geçemiyordum. Benim izleyicimin üç katı izleyiciye sahip oluyorlardı. Benim böyleyse kim bilir onların yorum kısımları nasıl oluyordur. Konuşma açabilmek için yorumlarda göz gezdirmeye başladım.
- Seni çok özledik.♥️♥️
- Yoksa bizi unuttun mu?🥲
- Jisung nerede?🤔
- Minnie, kilo mu verdin? Sağlığına dikkat et.
- Ahh.. Festivalde başarılar. Çok iyi yapacağına eminim.
- Jisung yok mu?
- Jisung'u seviyorsan, saçına dokun.
Sürekli bu şekilde yorumlar geliyordu. Bir çoğu da Jisung hakkında oluyordu. Bizim yakın arkadaşlığımız tüm sektörde bilinirdi. Fanlar bizi birbirimize yakıştırmaya bayılıyordu. Tabii o sırada benim başkasıyla görüştüğümden ve Jisung'un da onun en yakın arkadaşına aşık olduğundan haberleri yoktu.
"Jisung'u da getirmek isterdim ama maalesef yalnız geldim. Bir dahakine ikimiz birlikte yayın açarız. Onu da bu kadar sevdiğiniz için çok mutlu olacağına eminim."
Yorumlarda bir sürü kalp havada uçuşuyordu. Onların adına mutlu oluyordum. Hatta bazen biraz da olsa imreniyordum, keşke mutlu olmak benim için de bu kadar kolay olsaydı. Tekrar yorumlarda göz gezdirirken bir yorum dikkatimi çekmişti.
- Ahhh... işte internette bulamayacağım bir yayın. Bugün şanslı günümde olmalıyım.
Hızlıca yazanın nickine baktım. "Minswriter" nicki görmemle kahkaha atmaya başladım. Bu kadarı tesadüf olamazdı. Bu kişi mutlaka Chan olmalıydı. Bir de benim için fan hesabı açmış olması çok komikti. Telefonumdan Chan'a kısa bir mesaj gönderdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Forsake & Forget / Chanmin
FanfictionSöz yazarı olan Christopher Bang, şarkı yazamadığı buhranlı bir dönemden geçmektedir. Müzik listesinde gezerken üç yıl önce yazdığı bir şarkıya denk gelir. Şarkıyı seslendiren şarkıcının sesi resmen büyülenmesine sebep olmuştur. Hızlıca şarkının çık...
