Cehennemde Doğan Güneş

Bölüm 30

İyi okumalar miniklerim

Annem haberi alır almaz bayıldı. Başını yere sert bir şekilde çarptığı için ambulans çağırmak zorunda kaldık.

Ada yengem hemşire olduğu için yerinden kımıldatmamamız gerektiğini söyledi. Bizde ambulansı beklemek zorunda kaldık. Babama kalsa çoktan kucağına alıp yola çıkmıştı.
Yirmi dakikanın sonunda evi ambulansın sesi doldurdu. Ardıl abim içeri aldı sağlık ekiplerini.

Ekipler annemi sedyeye yatırdılar. Her ihtimale karşı da boyunluk taktılar. Sedye önde ailemde peşinde olacak şekilde çıktılar odadan.

Ben de olduğum yerde kalakaldım. Annemi öyle görmek çok kötü. Vücudum ağır gelmeye başladı. Daha fazla kendimi taşıyamadım. Dizlerimin üstüne düştüm. Annem benim yüzümden hastanelik oldu.

                   ***
Ambulansın içine bizi almadıkları için ambulansın önünde içinde korumaların olduğu araç, ambulans, ambulansın arkasında bizim içinde olduğumuz araç, bizim arkamızda iki araç daha olacak şekilde, konvoy olarak son gaz hastane yolunda ilerliyoruz.

Şeyma yengem Güneş’le kalacağını söyleyince ne olur ne olmaz diye Murat abiyi aradı Pars abim. Evde kimse kalmadığı için onun gitmesini istedi. Yedi koruma yeterli değil çünkü o itin karşısında.

Pars abim annemle kardeşimiz arasında kaldı. Annemin durumunu öğrenir öğrenmez eve gidecekmiş.

Pars abimi gördükçe biz sürekli abiliğimizi sorguluyoruz. Ne benim, ne Egemen abimin, ne de Erdeniz abimin aklına Güneş gelmedi. Şeyma yengem Güneş yalnız kaldı demese biz yalnız bırakır giderdik.

Ambulans acilin önünde durdu. Annemi hızla içeri aldılar. Bizde peşlerinden girdik içeri.

Yarım saatlik muayenenin ardından tansiyon düşmesi sebebiyle bayıldığını öğrenince hepimiz rahat bir nefes aldık. Pars abim taksiyle eve gitti. Biz de annem kendine gelene kadar kantine indik.

Ada “ben kalırım yanında siz kötü görünüyorsunuz, gidin hava alın” deyince henüz yemek yemediğimiz için atıştıralım diye karar aldık.

On beş dakika sonra annemin odaya alındığını duyunca odasına yöneldik. Babam bizden önce, hızlı adımlarla odanın önüne gitti. Kapıyı açar açmaz kapı eşiğinde dondu kaldı.

Bir şey olduğunu düşünüp koştuk babamın yanına. Odaya girdiğimizde gördüğümüz görüntüyle şoka girdik.

Annem doktor önlüklü Recep denen şerefsizi bayıltana kadar dövmüş. Recep’in yüzü kan içinde. Annem de yanında yere oturmuş soluklanıyor.
Ada da şok içinde bakıyor anneme.

Annem “Ne duruyorsunuz orada? Güvenliği çağırın tutuklasınlar” diye bağırınca silkelenip kendimize geldik.

Babam ve Egemen abim tekme, yumruk atmaya başladılar. Güvenlik gelip babamları ayırana kadar dövdüler.

Ben de Ada’ya sarıldım sakinleşmesi için. Erdeniz abim de annemize sarıldı.

Güvenlik babamları tutuklayacakken Murat abimin devre arkadaşı girdi içeri. Tesadüf eseri gelse de bize yaradı.

Recep’i tutuklayıp götürdüler. Babamların tutuklanmasına da mani oldu.

Annem Güneş kaçırıldıktan sonra dövüş konusunda uzmanlaşmasa, annemi kaçıracaktı şerefsiz. Düşüncesi bile tüylerimi ürpertiyor.

Babam tutuklanması için polislerin peşinden çıktı. Çıkarken de Murat abimi aradı yanına gelmesi için.

Annem toparlanamadığı için Ada’nın yardımıyla tekrar serum bağlandı. Erdeniz abimde hışımla odadan çıkınca ben de peşinden çıktım hemen.