Çocuklarıyla kulüplere giden çatlak bir anne. Dışarıya sert ailesine sevecen olan bir baba.
Mafya adamlarına benzeyen evin bir numarası. Abisine benzeyen evin iki numarası.
Sinir hastası olan evin dört numarası.
Her hikayede olan evin beş numaralı...
Fransa maceramızın üzerinden altı ay geçti. Maceramız hem çok güzel hem de çok kötü geçti. Ablam babamların geldiği gün erken doğuma alındı. Esila bebek iki ay erkenden açtı dünyaya gözlerini. 10 gün kuvözde kaldı.
Ablamı doğum esnasında kaybedebilme ihtimaliyle karşılaşınca babamla annem hiç düşünmeden geldiler hastaneye. Esila bebek sayesinde 5 yıllık küslük bitti.
Ablamlar hastaneden çıktıktan iki gün sonra dönmek zorunda kaldık işler yüzünden. Annem kaldı bir tek ablamların yanında.
Güneş gelmek istemedi ama Pars abim derslerini bahane olarak sundu. Temiz havaya, güneşe ihtiyacı var Esila bebeğin. Güneş orada kalsaydı güneşten mahrum kalacaktı. Abim ona bunu diyemediği için yalan söylemek zorunda kaldı.
Ülkemize döndükten dört gün sonra evde kıyamet koptu. Babam Pars abimin Güneş'in üzerine aldığı evi ve hisseyi öğrendi. Abimle birbirlerine girdiler.
Pars abime "onun babası benim, ben de düşünebilirim bunları" diye bağırdı. Pars abim de "o şerefsiz oğlun kızına o lafları dediğinde düşünseydin o zaman" diye bağırdı.
Karşılıklı bağırdılar birbirlerine sürekli. Neyse ki Güneş Egemen abimle dışarıdaydı da duymadı bunları. Çok üzülürdü duysaydı.
Babam sinirle merdivenleri inip evden çekip gitti. Giderken de bağırarak "kızımın babası bir tek benim" dedi. Annem olmadığı için arayı düzeltecek kimse de yoktu.
Annemler gelene kadar ikisi de konuşmadan oturdular yemeğe. Babam ne kadar hırslandıysa ailemiz hep beraber yaşasın, Güneş sevdiği denize yakın olsun diye sarayla yarışacak büyüklükte ev yaptırmış.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O evin tapusunu, yeni açtığı oteli Güneş'in üstüne yaptırdı. Otelin adını da Güneş koydu. Esila bebeğin üzerine de şehir dışında ki avmyi verdi. 18 yaşından sonra üzerine geçecek. Şimdilik ablamın üstünde.
Abim ondan önce düşünmesin diye yaptığına eminim. Tıpkı çocuk gibiler.
Annemler bir ay sonra geldiler. Babamın ısrarıyla ablamlar artık bizimle beraber yaşayacaklar. Güney eniştemin kimsesi olmadığı için ablam nereye isterse oraya gidebileceğini söylemişti.
Eniştem geldikten birkaç gün sonra evimize yakın hastane de işe başladı. Ablamın şirketinde değişiklik olmadı. Başa atadığı müdürü ilgilenecek. Çok acil gerekirse de gidip gelecek.
Annem gelir gelmez babamla abimin meseleyi anında çözdü. Şeyma yengem de bizimle yaşıyor yeni evimiz de. Babam Erdeniz abimle boşanmalarına izin vermedi.
Abim gelebilirse şayet geldiği zaman evlilik danışmanına gidecekler. Orda da çözüm yolu bulunamazsa o zaman boşanmalarına izin verecekmiş. Babama göre ikisi de sağlıklı karar alacak psikoloji de değillermiş.
Babam evi Güneş'e ilk gösterdi. Güneş denizin üstünde olan evi görünce ağlamış.
Babam "artık denizi görmek istediğin de uzun yol gidip yorulma diye denizi ayağına getirdim gözümün nuru" deyince Güneş'ten beklediği tepkiyi alamayınca bozulmuş. Güneş "canım babam" deyip sarılıp, öpmüş sadece.
Pars abimi kahramanım diye kaydettiğini öğrendiğinden beri, ona da kahramanım desin diye kırk takla atıyor. Ama her seferin de kızının bunlarla mutlu olmayacağını, onun için maneviyatın önemli olduğunu unutuyor. Ben bile biliyorum canım.
Ailemiz bir kişi eksik de olsak mutlu mesut şekilde yaşamımıza devam ediyoruz. Erdeniz abim hala kendini annem hariç kimseye affettiremedi. Bu yüzden evin yerini bile bilmez.
Pars abim nasıl yaptıysa tüm hisselerini elinden alıp şirketten kovdu. Erdeniz abim de beş parasız kalınca annemin yardımıyla dayımın yanına gitti.
Annem Pars abime yaptığının doğru olmadığını her fırsatta dile getiriyor ama abim oralı bile olmuyor. Çok ısrar ederse annemi Güneş üzerinden tehdit ediyor. Annem de susmak zorunda kalıyor.
Bu eve gelmemiz hepimize çok iyi geldi. Annem, babam ve Güneş Esila ile çokça vakit geçiriyorlar. Altı aylık olan bebeğimiz güldüğün de her birimize neşe saçıyor.
Anneme giderek benzediği için Güneş ona her seferin de "teyzeciğim azıcık da olsa bana da benze ya" diye yakınıyor. Esila da sanki inat edermiş gibi her yakınmasına gülerek cevap veriyor.
Çocuk eve mutluluk getirir dediklerinde kıçımla gülerdim. Ama şimdi bakıyorum da gerçekten çocuk eve mutluluk getiriyormuş.
Somurtkan Egemen abim bile Esila bebeğin karşısındayken gülsün diye türlü şaklabanlıklar yapıyor.
Ona ne kadar kızgın olsam da umarım eksik olan aile ferdimiz de aramıza gelir de tam olarak yuva oluruz.
Sevgiyle kalın ❤️
Kısa bir bölüm oldu. Finale az kaldığı için biraz atlayarak ilerleyecek bazı bölümler. Umarım seversiniz.
