YARAMAZ (GAY)

1.5

Ellerim cebimde mahalleye doğru yürürken manyak gibi sırıtmaktan kendimi alamıyordum.Şuan sırtımdaki çantamda Ahmet'in uzun zamandır almak istediği fakat pahalı olduğunu düşündüğü için almadığı kol saati duruyordu.

Ahmet'in her sabah evden çıkmadan önce benim için bıraktığı harçlıklarımı biriktirip ona bu saati almıştım.Onun mutlu olma düşüncesi benide mutlu ettiği için sürekli gülümsüyordum.

Gözlerimi gökyüzüne çevirip derin bir nefes aldım.Dişlerimi göstererek gülerken güneş gözlerime vuruyordu.

"Ulan hayat arada harbi güzel olabiliyorsun he." diyerek güldüm ve kafamı öne eğdim.

Tam o anda yanımdan koşarak geçerken omzuma çarpan adamla irkilirken küfür etmek için ağzımı açtım.Fakat arkamdaki kadının çığlığı bunu engellemişti.

"Hırsız var yardım edin! Yardım edin!" Kadının çığlığıyla önüme baktım.Adam arkasına baka baka koşarken dişlerimi sıkıp hızla peşinden koşmaya başladım.

Büyük ve hızlı koşar adımlarla adamın peşinden koşarken kadının çığlıkları hâlâ kulağıma geliyordu.Adam arkasına bakmadan koşuyordu.Adımlarımı daha da büyük şekilde atıp koşmaya devam ederken adam bir sokağa saptı.Onunla beraber aynı sokağa girip peşinden koşmaya devam ettim.

Dakikalarca süren koşuşturmacanın ardından adam başka bir sokağa girdi. O sokaktan koşarken onun adımlarının yavaşlamasını fırsat bilip daha da hızlandım.Adam artık sendelemeye başladığında tam arkasından gelip kolunu yakaladım ve sertçe duvara yasladım.

"Dur amına kodumun çocuğu dur." dedim nefes nefese.

Adam nefes nefese bayılacak gibi etrafına bakarken hızla ceplerini aramaya başladım.Ellerimle bütün ceplerini adeta tarayıp iç cebine geldiğimde oradan mor bir cüzdan çıkardım.Tek elimle cüzdanın içini açtığımda kadının fotoğrafını gördüm. O sırada adamın kolunu tuttuğum eli hafiflediği için adam kolumu sertçe silkip kaçmaya başladı.Bir küfür savurup peşinden koşacağım anda tüm mahalleye inleten tanıdık ses kulağımda yankılandı.

"Efe!"

Ahmet'in sesini kulak zarıma kadar duyduğumda arkamı döndüm.Adeta bir kızgın boğa gibi bana doğru gelen adamı görüp arkama baktım.Hırsız çoktan gözden kaybolmuştu.Tekrar önüme döndüğümde Ahmet tam yanıma gelmiş ateş saçan gözlerle bana bakıyordu.

"Ne yapıyorsun sen?!" diye bağırdığında irkildim.Hâlâ nefes nefese olduğum için konuşamıyordum."Ne yapıyorsun sen Efe!"

O kadar hiddetle bağırıyordu ki yüzümü buruşturdum.Gözlerimi kapatıp açtığımda Ahmet bana doğru biraz daha yaklaştı.

"Her şeyin bitti bir de hırsızlığa mı başladın?!" diye bağırdığında vücudum buz kesmişti.

"Ne.." diye fısıldadım.Fısıltımı sadece ben duymuştum.

"Efe ben seni böyle mü büyüttüm Efe! Sana doğruyu iyiyi göstermeye çalıştıkça sen neden böyle yapıyorsun?!" O kadar yüksek sesle bağırıyordu ki kulaklarım acımıştı.Titreyen dudaklarımı aralayarak bir şeyler söylemeye çalıştım.

"Ben.." Daha da sinirlendi.

"Ne sen Efe ne sen! Adam senden korkusuna kaçtı gitti! Gördüm seni adamı kovalayıp tuttun ve eşyasını çaldın!" Söyledikleri tamamen yanlıştı. Sertçe yutkundum.

"Bu kadar mı paraya muhtaçsın Efe! Ben neyinim senin! Armut mu topluyorum ben Efe!" diye bağırdığında gözlerimde biriken yaşlar yanaklarımdan süzülüyordu.

Tam o anda bir kadın nefes nefese yanımıza geldi.Gözlerimi oraya çevirdiğimde az önce bağıran kadın olduğunu gördüm.O da nefes nefeseydi. Önce Ahmet'e sonra bana baktı. Elindeki cüzdanı gördüğünde rahat bir nefes aldı.

"Allah razı olsun senden evladım. Çocuğumun hastane parası vardı içinde. Ne olduğunu anlamadım şerefsiz aldı kaçtı elimden.Sen olmasan nereden bulacaktım onu.Allah bir değil bin kere razı olsun.." diyerek elimdeki cüzdanı aldı ve kolumu okşadı.Kadın nefes nefese birkaç adım atıp bir taşın üzerine otururken Ahmet'in bakışları bana döndü.

Öyle bir yüz ifadesi vardı ki şok olmuş, pişman ve en önemlisi üzgün.Fakat benim kalbim şuan onları göremeyecek kadar kırıktı.

-

-

-

Öptümm