සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ විසිවැනි කුසුම...

" චූටි පුතා..!! කෝ නැගිටින්න..!! තාම ඉස්කෝලෙ ගිය ඇඳුම පිටින්මයි.."
" මේ වතුර එක නිවෙන්න කලින් ඇඟ සෝදගමු.."

අම්මගෙ කටහඬ ඇහෙනකොට මං ඇස් අරින්න හැදුවා.. අනේ..!! ඇස් දෙක පුදුම තරම් දැවිල්ලයි..

කොහොමහරි ට්‍රයි කරලා යන්තමට ඇස් අරිනකොට මගෙ ඇස් වලින් කඳුලු බේරෙන්න ගත්තා..

" ඇඟ හෝදලා මොනාහරි කමු.."
" ඔය යුගාන් පුතත් බඩගින්නෙ ඔයා නිසා.."

මං නිසා..!!

මං නැගිටින්න මහන්සි නොවීම බැලුවෙ අයියා දිහා.. මගෙ අත් තිබුනෙ අයියගෙ කකුලක එතිලා..!! එතකොට මගෙ ඔලුවත් තිබුනෙ ඒ කකුල උඩ..!!

හෑ යකෝ.. මං නිදාගත්තෙ තේව්වගෙ කකුල බදාගෙනද..!!

" ඔය ලමයව දැන්වත් අතාරින්න චූටි.."
" යුගාන් පුතා වොශ් දාගෙන ඔයාව බලන්න ආවම ඔයා නින්දෙන්ම එයාගෙ කකුල බදාගෙන නිදාගත්තා.."
" ඔයාව නැගිට්ටවන්න එපා කියලා එයත් එහෙම්ම හිටියා.. දැන් බඩගිනිත් ඇති.."

" මට ලොකු බඩගින්නක් නෑ ආන්ටි.."
" සයාෂ්ට අමාරු නිසා දැනෙන්නෙ නැතුව ඇති මං ඉන්නවා කියලා.."

අයියා හිනාවෙවී කියනකොට මං නැගිට්ටා.. මගෙ ඔලුව උස්සගන්න බැරි තරම් බරයි..

" කෝ එන්න.. මං එක්ක යන්නම්.."

අයියා එයාට වාරු කරගෙන මාව බාතෲම් එකට එක්කන් ගියාම අම්මත් අපේ පස්සෙන් ආවා.. මාව කොමඩ් එකේ පියන වහලා ඒ උඩින් ඉන්ඳවලා තේව්වා එලියට ගියා..

ඊටපස්සෙ අම්මා උණු වතුරින් මගෙ ඇඟ හෝදවන්න ගත්තෙ අයියගෙ ගුණ වර්ණනා කරන ගමන්.. අම්මට උත්තර දෙනවා තියා කතා කරගන්නවත් මට බෑ.. මගෙ උගුර රිදෙනවා.. ඒත් මං ඇස් පියන් අම්මා කියපු ඔක්කොම අහන් හිටියා..