සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ විසිඅටවැනි කුසුම...

අද විද්‍යාව සර් ආවෙ නෑ.. අපි සෙට් එකත් එක්ක සින්දුවක් කිය කිය ඉන්නකොට එකපාරටම පන්තියට කඩන් පැන්නෙ ඉන්ග්ලිශ් උගන්නන මිස්..

ඉන්ටවල් එකට තිබ්බෙ විනාඩි පහලවයි.. සේරමල්ලා හිතුවෙ මිස් ආවෙ වැඩක් දෙන්න කියලා..

වැඩක් දෙන්න නෙවෙයි , එයා ආවේ ලකුනු දෙන්න..

පේපර් එක සාකච්ඡා කරලා මිස් ගියාම මම සෙතිනුවටත් කියලා පණ කඩාගෙන දුවන් ගියෙ අයියගෙ ක්ලාස් එකට..

ඒ වෙනකොටත් ඉන්ටවල් එකට බෙල් එක ගහලා තිබ්බ නිසා අයියගෙ පන්තියෙ වැඩිය ලමයි හිටියෙ නෑ..

" අයියේ..!!"

මම කෑගහගෙන දුවන් ගිහිල්ලා නතරවුනේ අයියගෙ ඩෙස් එක ලඟ.. පන්තියෙම උන් මගෙ දිහා බලාගෙන හිටියට මේ වෙලාවෙ මට ඒක වැඩක්කුනේ නෑ..

" සයාෂ්.. මොකෝ මේ..??"

යාලුවො එක්ක කතාවක හිටපු තේව්වා ඒකත් නවත්තලා මගෙන් එහෙම ඇහුවෙ පුදුමෙන් වගේ..

" අයියෙ.. යමුකො.."
" බඩ්ඩක් කියන්න තියෙනවා.."

" අහ් යමු.."

එයා යාලුවොන්ට කියලා එනකම් මං පන්තියෙන් එලිය‍ට ගියෙ ඒ යක්කු මං දිහාම බලන් හිටපු නිසා..

" බබා.. මොකෝ සීන් එක..??"

ටිකකට පස්සෙ පන්තියෙන් එලියට ආපු අයියා අතේ දාලා තිබ්බ වොච් එකේ පටිය හරියට හදන ගමන් මගෙන් එහෙම ඇහුවා..

ම්ම්ම්.. අයියා එහෙම කරනකොට හැන්සම්..!!

" ලකුණු දුන්නා.. ඉංග්‍රීසි වල.."

" අහ්.. ඉතින් ඉතින්.."
" කොහොමද ලකුණු..??"

" ගෙස් කරන්න බලන්න.."

මං කිව්වම එයා කල්පනා කරන්න ගත්තා..

" ම්ම්ම්.. ඔයාගෙ මූනෙ තියන මල් හිනාවෙ හැටියටනම් ශුවර් එකටම ලකුණු හැට පහකට වැඩි ඇති.."