සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ විසිදෙවැනි කුසුම...

" යුගාන් පුතා දැන් එයිද..??"

" ඔව් අම්මියො.. අයියා විනාඩි පහකට විතර කලින් කෝල් කරලා කිව්වා ගෙදරින් එන්න හදන්නෙ කියලා.."

" හරි එහෙනම්.."

අපෙ අම්මලා තා පැය භාගෙකින් යන්න යන්නෙ වෙඩිමට.. ඒ අක්කලා ඉන්නෙ ගාල්ලෙ.. සෙරමනි එක දවස් දෙකක්ද තුනක්ද තියනවලු.. සැරින් සැරේ යන්න පුලුවන් දුරක් ඈ.. ඒකයි එයාලා සතියක් එහෙ නතරවෙන්නෙ..

අම්මයි තාත්තයි නතර උනාට ලොක්කයියා එයාලව ගිහින් දාලා එනවා ආපහු.. මුලින් එයත් හැදුවෙ එහෙ නතර වෙන්න තමා.. ඒත් ලොක්කයියා ඔපිස් යන්නෙපෑ.. ඒ නිසා අම්මලව ඇරලෝලා ඇවිත් ආයෙ වෙඩිමට දවස් දෙකක් තියලා එයත් යනවා..

මට අසනීප නිසයි , මගෙ විභාගෙ ලඟ නිසයි මාව අන්තිම දවසෙවත් එක්ක යන්නෙ නැහ්ලු..

මලෙයිකාර ඔව්වනම්..!!

ඒත් කමක් නෑ.. ඒ දවස් ටිකේ මම තේව් අයියගෙ බෝඩිමේ නතරවෙනවා.. ලොක්කට ඔපිස් වැඩ නිසා මාව බලන්න වෙන්නෙ නෑනෙ.. පොර උදේ ගිහින් රෑ වෙලා තමා ආයෙ ගෙදර එන්නෙ.. ඒ නිසා තේව්වා මාව එහෙ අරන් යනවා කිව්වා අම්මලා එනකම්..!!

එතකොට ඩිංගියට ලොක්කයියා උදේටයි රෑටයි කෑම දෙයි.. තේව් අයියයි මායි ඇවිත් දවල්ට කෑම දෙනවා..

ඔක්කොම ඕකේ..!!

ලොක්කයියා බඩු ටික වාහනේට දාලා ගේ ඇතුලට ආවම මං උගෙ කරේ එල්ලුනා..

" ඔක්කොම බඩු ටික වාහනේට දැම්මද ලොකු පුතා.?!!"

අම්මා කුස්සියෙ ඉඳන් කෑගහලා ඇහුවම ඒ සද්දෙට මාවත් ගැස්සුනා.. මෙව්වනම් ඝාන්ටාර..!!

" ඔව් අම්මෙ..!!"

" මේහ්හ් ලොක්කයියෙ.. තමුසෙ ගියාම මම විහඟි අක්කව සෙට් කරගන්න ඉන්නෙ.."

මට ඕන උනේ අයියව අවුස්සගන්න.. ආයෙ සතියක් යනකම් නෑනෙ..

" ඊව්ව් බං.. ඒකි මල්ලිලට ආස නෑ.."