සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ තිස්වැනි කුසුම...

" තව පැයකින් අවුරුදු ලබනවා අයියේ.."

වෙලාව අටයි දහයයි.. නවයයි එකොලහට අවුරුදු ලබනවා..

තේව් අයියා අද උදේ දහයයි ගානකට අපේ ගෙදර ආවා.. එවෙලෙ ඉඳන් එයා මෙහෙ තමා.. පස්සෙ අපි පස්දෙනාම එකතු වෙලා ටීවි එකේ ගිය නිව් ඉයර් ස්පෙශල් මූවි එකක් බැලුවා..

ඒ ගෙවුන ටික වෙලාවෙ අපි හැමෝම හුඟාක් සතුටින් හිටියා..

ඒකෙන් පස්සෙ අයියලා දෙන්නයි , මායි ටිකක් නිදාගන්න ගියෙ රෑට ඇහැරිලා ඉන්න ඕන නිසා.. අපි නිදාගන්න යනකොට හැන්දෑවෙ තුනට විතර ඇති..

මම ඉතින් පෞ නිසා තේව් අයියව මගෙ කාමරේ තියාගත්තා.. ලොක්කයියව ගත්තෙ නෑ.. ඌට කාමරයක් තියනවනෙ..

" ම්ම්ම්.. ඔයාට හුඟක් සතුටුයි නේ..??"

" ඔව්ව්.. මං සතුටින්ම ඉන්න අවුරුද්ද මේකනෙ.."

" එහෙමද..??"

මම ඔව් කියන්න ඔලුව වනලා ඇඳෙන් නැගිට්ටා..

හපොයි..!!

" අයියෙ.. මට බඩකිනීනෙ.."

" අහ්.. බඩගිනි උනාට කරන්න දෙයක් නෑ බබා.."
" දැන් ඉතින් ඉන්න වෙනවා නොනගතේ ඉවර වෙනකම්.."

අනේ.. මම මේ බඩගින්නෙ ඉන්නෙ දවල් දෙකයි හතලිහේ ඉඳන්.. දැන් පැය හයකට ලඟයි දෙයියනේ..

නොනගතේ ලබන්න කලින් මම ලොකු බත් පිඟානක්ම කෑවා තමයි.. ඒත් ඉතින් මට ආයෙ බඩගිනීනෙ..

අම්මා මුකුවත්ම කන්න දුන්නෙ නෑ නොනගතේ ලබපු වෙලේ ඉඳන්.. අපිට ෆ්‍රිජ් එක අරින්නත් තහනම් දැන්..

" ම්හ්ම්.. කීයටද අපිට කන්න තියෙන්නෙ..??"

" ම්ම්ම්.. දොලහයි හයට.."
" තව පැය තුනක් වගේ ඉන්න වෙනවා.."