සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ හතලිස්වැනි කුසුම...

" දැන් එයාලගෙ ක්ලාස් ඉවරවෙයි.. එකොලහයිනෙ වෙලාව.."
" ලොක්කයියා යන්න.."

" නෑ මං ඉන්නම් යුගාන් මල්ලි එනකම්.."

" ඕන්නෑ අනේ.. යනවකො.."
" ඔහොම මාව පරිස්සම් කරන්න මං කෙල්ලෙක් ඈ.."

මට දිව දික් කරපු ලොක්කයියා වාහනෙන් බැහැලා යනකොට මාත් වාහනෙන් බැස්සා..

ඊයෙ රෑ තේව් අයියා මට කෝල් කරලා කිව්වා අද ක්ලාස් කරන්න පුලුවන් , ලෑස්ති වෙලා ඉන්න කියලා..

අද එයාට පන්ති ඉවරවුනාම අපේ ගෙදර ඇවිත් මාව එක්ක යන්න හිටියෙ.. ඒත් ලොක්කයියා නුගේගොඩට එනවා කිව්ව නිසා මාත් එයා එක්ක එල්ලිලා ආවා තේව්වයියගෙ ක්ලාස් එක ලඟට..

ටික වෙලාවකින් ක්ලාස් ඉවරවුනාම හරක් රැලක් වගේ ඔක්කොමල්ලා පහලට එනකොට මුලු වටපිටාවම මැත්ස් , බයෝ කාරයන්ගෙන් වැහිලා ගියා..

" මේ අස්සෙ තේව් අයියව හොයන්න බෑනෙ.."

විනාඩි ගානක් බලලා බලලා බැරිම තැන මං ලොක්කයියගෙ අතින් ඇදලා කියනකොට ඒකා මගෙ දිහා බැලුවෙ බූරුවෙක් දිහා බලන ගානට..

" උඹට ෆෝන් එකක් කියලා එකක් තියනවා නේ..??"
" අන්න ඒකෙන් කෝල් එකක් ගනින්කො ගල් යුගයෙ වගේ හැසිරෙන්නෙ නැතුව.."

සිරාවට මූ කියනකම් මට ඒක මතක් උනේ නෑ.. මං ගොබ්බ හිනාවක් දාලා තේව් අයියට කෝල් එකක් ගන්නකොට , එතනට ආපු තේව් අයියා මගෙ ෆෝන් එක උදුරලා අරගෙන කෝල් එක කට් කලා..

ආ...... මේ ඇවිත් ඉන්නෙ වීරයා..

හප්පුච්චෝ මේකා ක්ලාස් යන ලස්සන බලකො..

කලු ඩෙනිමයි සුදු ශර්ට් එකයි ඇඳලා සුදු සපත්තු දාලා බෑග් එකත් සයිඩ් එකට එල්ලගෙන , ම්ම්ම්ම් නලුවෙක් වගේ..

" අහ් මේ ඇවිත් ඉන්නෙ.."
" යුගාන් මල්ලි බයික් එකේ නේ ආවේ..??"

" ඔව් අයියෙ.."

" එහෙනම් මම යන්නම්.."
" දැනටමත් පරක්කුයි.."

" ඒකනෙ මං කලින් කිව්වෙ යන්න කියලා..!!"

" උඹ හිටහන් පොඩි ඇටයා.."
" මං ගියානම් කරයි මේ මහ සෙනගක් අස්සෙ.."