සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ තිස්එක්වැනි කුසුම...

අපි නුවර යනවෝ..!!

දැන් වෙලාව හතරහමාරයි.. අපි ගෙදරින් ආවේ හතරට..

අයියා කිව්වා වගේම මම එදා එයා තෑගි දුන්නු ඇඳුම ඇන්ඳා.. මම ආසම මාව දැකලා එවෙලෙ අයියගෙ ඇස් දිලිසුන විදිහට..!!

ඒ කියාගන්න බැරි තරම් ලස්සන , ජාති දෙකේ ඇස් දෙක මතක් කරන ගමන් මං අයියගෙ බඩ වටෙන් අත් යවලා එයාගෙ ඇඟට ටිකක් තද වුනේ සීතල වැඩි නිසා..

" මොකෝ මේ..?? සීතලද..??"

අයියා බයික් එක ස්ලෝ කරන ගමන් සයිඩ් කණ්නාඩියෙන් බලාගෙන ඇහුවම මම ඔව් කියන්න ඔලුව වැනුවා..

පොඩි එකෙක් වගේ.. ලැජ්ජයි යකෝ..!!

" ඔහොම ඉන්නකො.."

අයියා පාර අයිනට වෙන්න බයික් එක නවත්තලා , මාව බස්සෝලා එයා ඇඳන් හිටපු බයික් ජැකට් එක මට දාන්න හැදුවම මං එයාව නතර කලා..

" එපා එපා.. එතකොට නුවරට යනකොට ඔයාට සීතල අල්ලයි.."

" අනේ බබා.. මං ඉපදුනු දවසෙ ඉඳන් හිටියෙ නුවර.."
" මට කොහොමත් එහෙ ක්ලයිමේට් එක තමා හුඟක්ම සෙට්.."
" දැන් පණ්ඬිත නොවී මේක දාගන්නවා.."

මං එයාටත් ඇද කරලා ඒක ඇඳගත්තට පස්සෙ අයියා හිනාවෙලා මගෙ හෙල්මට් එක හදලා බයික් එක ස්ටාට් කලාම මම ආපහු බයික් එකට නැගලා අයියගෙ බඩ වටේට අත් දාලා තදට අල්ලගත්තා..

අයියගෙ බයික් එකේ හැන්ඩ්ල් එකේ එල්ලලා තිබුනෙ ලොකූ සුදු අරලිය මල් බෑග් එකක්..

දාහතරවෙනිදා , ඒ කියන්නෙ ඊයෙ හවස අයියා බෝඩිමට ගියෙ එයාගෙ බෑග් එක අරගෙන මාව ගන්න එන්නම් කියලා.. කොහොමහරි මහා පාන්දර දෙකට විතර අයියා ඇවිත් තියෙන්නෙ මේ මල් බෑග් එකත් උස්සගෙන.. පෞ.. කොල්ලව පින්නටත් අහුවෙලා..

අයියා එනකොට ඉතින් මං නිදි.. අම්මියා තමා මටත් විස්තරේ කිව්වෙ..