සුදු අරලිය...

සුදු අරලිය මල් කිනිත්තේ තිස්හතරවැනි කුසුම...

" ඒ කියන්නෙ මේ ඔක්කොම ඔයාගෙද..??"

මං ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන ඇහුවම අයියා හිනාවෙලා මගෙ කොණ්ඩෙ ඇවිස්සුවා..

මේකට මගෙ කොණ්ඩෙන් තොර ලොවක් නෑ ලඟකදි ඉඳන්..

" මගෙ නෙවේ.. අප්පච්චිගෙ.."

" හරි ඉතින්.. අප්පච්චිගෙ කියන්නෙ කොහොමත් ඔයාගෙ තමානෙ.."

" නෑනෙ බබා.. අක්කත් ඉන්නවනෙ.."

අහ්හ් ඔව්නෙ.. මට එයාව අමතක උනා..

අද අයියා මාව එක්ක ආවේ ලොකු තේ වත්තකට.. ලොකුයි කියන්නෙ ඉතින් මෙතන , මං ඉන්න තැන ඉඳලා ඈත පේන තෙක් මානෙම පැතිරිලා තිබුනෙ තේ වත්ත..

ඒ මුලු ඔක්කොම අයිති අයියගෙ තාත්තටලු..

බලන්නකො නේ.. ලොකු වතු හිමි තේව්..!! නිකම් හාමුදුරුවො කෙනෙක් වගේ..

පහල වත්තෙ ගෑණු අය තේ කොල කඩනවා.. උදේ නිසා ඒ ටිකනම් හරි ලස්සනට පෙනුනා..

" අපිත් පහලට යමුද අයියෙ..??"

" ම්හ්.. එහෙ කූඩැල්ලො ඉන්නවා පැටියො.."

හනේ..!! කූඩැල්ලො..?

" අහ්....?? එහෙනම් අපි පස්සෙ පහලට යමු.."
" මං කියන්නෙ රෑ වෙලා වගේ.."
" එතකොට කූඩැල්ලො නිදි නිසා උන් අපිව කන්න එන එකක් නෑ.."

" ඔව් අපි එහෙම කරමුකො.."

අයියා හිනාවෙවී එහෙම කිව්වම මං ලඟ තිබ්බ පඳුරකින් තේ කොලයක් කඩලා කටේ දාගත්තා..

ඊව්ව් මේවගෙ තිත්ත..!!

යාලුවා උනාට කරන්න දෙයක් නෑ , මට මේක කියන්නම වෙනවා.. තේව්වගෙ ගස් වල හැදෙන තේ තිත්තයි..