သူစေညွှန်ရာ ဦးညွှတ်စေ (အပိုင်း ၂၄)
ညနေစောင်း မင်းသုတကျော်ပြန်လာသည့်အခါ ပန်းကန်ပြားထဲမှာ ဖယ်ထားသည့် ပီဇာကိုကြည့်ကာ နမ်းကြည့်လိုက်မိ၏။ ပြီးမှ တင့်ကိုကြည့်ကာ...
"တင့် ဝယ်ထားတာလား"
"အင်း...."
တင့်မှာ စိတ်မသက်မသာဖြင့်သာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ စိမ့်စိမ့်ကတော့ ခပ်တည်တည်ပင်။ အခန်းထဲကို စောစောစီးစီး ဝင်သွား၏။ တင့်မှာ စိမ့်စိမ့်အကြောင်းကို သူ့ဆီ ရင်ဖွင့်ချင်နေမိသည်။ သို့သော် ဘယ်လို ပြောရမှန်းလည်း မသိ။ ခေါင်းခြောက်နေမိ၏။
သူကတော့ ဘာမှမသိဘဲ ပီဇာကိုယူစားရင်း တင့်ဘေးမှာမှီပြီးထိုင်နေလေသည်။
"တင့်...ခရီးထွက်လို့ အဆင်ပြေပါတယ်နော်။ မောင့်ကြောင့် အပင်ပန်းခံပြီး လိုက်ရတော့မယ်"
"ရပါတယ်မောင်ရယ်။ လိုက်ရတာ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ တင့်ပါရင် မောင်လည်းပင်ပန်းမှာ"
"အပင်ပန်းခံနိုင်တယ်"
ကလေးကိစ္စပြောပြီးကတည်းက တင့်အပေါ် အချိုးပြောင်းနေသည့် သူ့ကြောင့် တင့် ပြုံးလိုက်မိသည်။
"တင့်..."
"ဟင်..."
"မောင့်ကို ပိုက်ဆံခဏလှည့်ပေးဦးနော်။ ဟိုတစ်ခါလို မောင်အတိုးပါပေးမယ်"
တင့်အပြုံးတွေပျောက်ကွယ်သွား၏။ သို့သော် ဘာမှတော့မပြောဖြစ်ပေ။ သူလိုအပ်သည့် ပိုက်ဆံကို ထုတ်ပေးဖို့သဘောတူလိုက်၏။ ပထမတစ်ခါကလည်း အတိုးရော အရင်းပါ တင့်ကိုပြန်ပေးခဲ့လေသည်။ တင့်အပေါ် သူစိမ်းဆန်ဆန် ပြုမူနေသည်ကို တင့်ခံရခက်သော်လည်း တင့်ကိုယ်တိုင် အခုလ်ုတွေဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့သည်မို့ ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ် ဘာမှမပြောတော့ပေ။
ပိုက်ဆံစကားသိပ်ပြောသည့် မိန်းမ၊ အဆင့်အတန်းခွဲခြားလွန်းသည့်မိန်းမ၊ ငွေကို ဘုရားသခင်လို ကိုးကွယ်ပြီး မောက်မာသည်ဟု စွတ်စွဲခဲ့သလို သူဟာ အခုထိ တင့်ကို ထိုပုံစံအတိုင်းသာ မြင်နေစဲဖြစ်ဘေသည်။ တင့်က ကိုယ်ခင်ပွန်းကို အတိုးမယူပါဘူးဟု ပြောပြီး ထုတ်ပေးချင်သော်လည်း တင့်နူတ်ကပြောမထွက်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူပြောသလိုပင် အတိုးဖြင့်ထုတ်ပေးမည်သာ။
YOU ARE READING
သူစေညွှန်ရာ ဦးညွှတ်စေ
Romanceကွာရှင်းထားပေမဲ့ ဇနီးဟောင်းက အက်ဆီးဒန့်ဖြစ်လို့ ဆေးရုံလိုက်သွားရင်း အတွေးတွေက အတိတ်ဆီကို တစ်ဖြန်ပြန်လည်ပြီး ခေါ်ဆောင်သွားသောအခါ...
